Ziekenhuis, het was weer een feest…

Zoals sommigen van jullie al weten kwam ik donderdag het ziekenhuis in te liggen. Autsj! Hier dus even een update wat er nou precies aan de hand was en hoe het nu met me gaat. Nog bedankt voor alle beterschapswensen en de berichtjes, zelfs mensen waarmee ik weinig spreek vroegen hoe het met me ging 🙂

Ik moet toegeven, ik heb een aardig dik medisch dossier. Ik heb wat aandoeningen qua aanmaak voor witte bloedcellen, aandoening bij mijn bijnierschors (geen idee waar dat zit maar ik krijg er medicijnen voor!) en had een groeiachterstand. De laatste paar jaar heb ik 3 prikken in de week voor de aanmaak van witte bloedcellen (de politiemannetjes van het lichaam die ervoor zorgen dat ik niet ziek word) en slik ik 4 pillen per dag die daarbij helpen.

Halverwege de zomervakantie had ik elke dag last van misselijkheid. De eetlust ging wat weg en het werd erger. Ik werd verwezen naar het ziekenhuis en in augustus had ik een maagonderzoek (zo’n buis wordt dan door je mond gepropt helemaal je maag in) en de uitslag was dat ik waarschijnlijk een maagontsteking heb onderin de maag. Wel kreeg ik medicijnen die ik twee keer per dag kon slikken, maar die helpen alleen maar tijdelijk. Ik werd (alweer) verwezen naar een andere arts, waar ik dinsdag naartoe ging. Ze zei dat de misselijkheid en de ontsteking twee verschillende kwalen waren en ze hoopte met behulp van een echo meer te weten te komen. Ook moet ik op gesprek met een diëtiste omdat ik onwijs veel ben afgevallen (1/10 van mijn oorspronkelijke gewicht, ik zie er af en toe zo beroerd uit dat ik als zombie mee kan spelen in The Walking Dead!).

Woensdag begon erg leuk (eerste rijles gehad en naar de KFC en de film ”If I Stay” wat werd betaald door mijn zusje), maar toen kwam de heftige buikpijn. Buikpijn komt bij mij wel vaker voor dus ik stelde mezelf voor dat het wel over zou gaan. Nou… Niet dus… Op de nacht van woensdag op donderdag werd ik vaak wakker met vreselijke pijn en een droge keel. In de ochtend moest ik jammer genoeg spugen en kreeg ik diarree, en dat is een probleem. Als ik namelijk braak of diarree heb komen al mijn medicijnen eruit, en dan is het foute boel en moet ik meteen naar het ziekenhuis. Zodoende, al snel zat ik bij de Eerste Hulp en kon ik worden aangesloten op het infuus. De dokter kwam eraan en stelde me genoeg vragen. Dit gedeelte van het gesprek vond ik wel komisch:

Dokter: Oké, dus je had in de ochtend diarree. Hoe zag het eruit?
Ik: Uhm… Tsja (praten over je eigen uitwerpselen, ongemakkelijk!)… waterig?
Dokter: Uhuh… Oké… (schrijft intensief op een notitieblok)… En hoe rook het?
Ik: Sorry, ik heb nooit echt de behoefte om aan mijn eigen poep te ruiken, als u het erg vind, ik ben namelijk al misselijk…
De dokter kon er gelukkig wel om lachen…

Daarna kreeg ik nog de echo voor mijn buik, maar er kwam niets bijzonders uit.
Ik werd naar de acute opname gebracht. Daarin zitten patiënten die niet langer dan 48 op de afdeling zitten, dus er was wel een kans dat ik snel weer naar huis kon. Mijn moeder haalde thuis wat boeken voor me dus ik kon gelukkig wat lezen. Ik zat nog met een bejaarde man in de kamer die erg hield van snurken. Ik kon sowieso weinig slapen door de buikpijn (”Zuster, ik wil weer een warme kruik!”, minstens 10 keer gezegd…) dus veel last van het gesnurk had ik ook weer niet. Wel werd er in een dag 4 liter aan vocht in me gepompt dus de toiletbezoeken waren weer een unieke ervaring (al helemaal omdat je al je uitwerpselen mag deponeren in een po en plasbuis…). Ik kreeg ook andere medicijnen tegen de misselijkheid erbij en die hielpen wel, ik kon eindelijk na weken smullen van een ontbijtje zonder te braken!

De vrijdag verliep nog wel goed, hoewel de buikpijn en diarree erin bleef, maar ik had genoeg te lezen, ik kon de laptop gebruiken en er kwam genoeg visite. Op 3 oktober is er altijd feest in Leiden, dus dat had ik even gemist. In de nacht werd ik weer wakker en kon ik niet slapen, dus dat was de perfecte gelegenheid om This Star Won’t Go Out van Esther Earl uit te gaan lezen (recensie komt binnenkort!). De dokters kwamen zaterdagochtend langs met het goede nieuws dat ik naar huis kon aangezien ik mijn medicijnen gewoon kon slikken zonder over te geven.

Dus ja, hier zit ik dan, thuis in mijn bedje. De buikpijn en diarree willen nog niet mijn lichaam verlaten, maar ik ben in ieder geval blij dat ik niet meer in het ziekenhuis lig, vannacht had ik heerlijk geslapen!

De planning? Ik doe het rustig aan, maar deze week kan ik wel twee keer naar Rotterdam voor tussentoetsen voor mijn studie waar ik nog druk voor moet leren. Morgen kan ik dan naar de diëtiste en dinsdag heb ik een telefoonafspraak met de maagdokter, ik vrees dat ik weer mag komen voor een maagonderzoek. Maar ik blijf positief, aan het eind van deze week wil ik weer fit zijn, want op 12 oktober wil ik wel de kinderboekenmarkt in Den Haag onveilig maken! Ook wil ik verder met mijn rijlessen, het is zo leuk om auto te leren rijden!

En naast mijn drukke en ongezonde schema, ga ik uiteraard nog flink veel bloggen 🙂 Bloggen en lezen, toch wel één van de beste medicijnen!

Om dit verhaal op totaal rare manier af te sluiten, hier een slechte woordgrap: Ik word het SPUUGzat, ik word KOTSMISSELIJK van die bezoekjes aan het ziekenhuis! 🙂

Blijf gezond iedereen, dan word ik dat vast ook wel 🙂

P.S. Vanavond maak ik bekend wie Drakentemmers heeft gewonnen! Spannend! 🙂