Recensie: It’s Kind of a Funny Story

Titel: It’s Kind of a Funny Story

Auteur: Ned Vizzini

Genre: Young Adult

Uitgeverij: Disney-Hiperion

Bladzijdes: 444

Bindwijze: Paperback

Prijs: 8,99

Cijfer: 10/10

Link naar de pagina op Goodreads

Koop dit boek via Bol.com

Craig Gilner woont in New York. Hij is een hardwerkende leerling die les heeft op een exclusieve school met de slimste kinderen van New York. Dit doet hij niet met gemak, hij moet echt knokken voor goede cijfers. Alle kinderen op zijn school zijn heel intelligent, en Craig kan het niveau nauwelijks bijhouden. Hij wil wel graag op deze school blijven, want zo kan hij bij de beste universiteiten komen, maar het levert veel stress op. Ook heeft Nia, het meisje waar Craig al lang verliefd op is, een relatie met zijn goede vriend Aaron, die aan de drugs zit maar wel met gemak zijn schoolwerk bijhoudt. Craig moet vaak zijn eten uitspugen en raakt depressief, tot hij op een avond besluit een einde aan zijn leven te willen maken. Hij wordt opgenomen in het ziekenhuis bij de psychiatrische afdeling voor volwassenen, waar hij kennis maakt met bijzondere andere patiënten.

Ik kreeg al veel positieve recensies te zien van andere boekbloggers die laaiend enthousiast zijn over dit boek, en terecht. Ik kocht dit boek vorige week en hoewel ik nog vele boeken uit mijn boekenkast nog moest lezen, stond deze even erg hoog in de lijst. Dit boek is echt fantastisch en is zeker één van mijn favoriete boeken geworden.

Dit boek lijkt misschien wel dik (444 pagina’s), maar dit is niet het geval. De letters zijn erg groot en je vliegt door de pagina’s heen. Ook als je minder goed bent in Engels, kan je dit verhaal toch nog zonder problemen volgen. De schrijfstijl van Vizzini is simpel, hij beschrijft alleen de nodige details en zegt waar het op staat. Dit is echt een boek wat je zou willen marathonnen, je zou het zo in één keer uit willen lezen!

Het bijzondere aan dit boek is dat Ned Vizzini, de schrijver van dit boek, in dezelfde positie heeft gestaan als de hoofdpersoon. Ned Vizzini heeft zelf een paar dagen in de psychische afdeling van een ziekenhuis gezeten omdat hij depressief was. Vlak nadat hij uit het ziekenhuis was ontslagen, begon hij te schrijven aan dit boek. Het is dus wat gebaseerd op zijn eigen leven. Dit vind ik heel bijzonder en het boek voelt daardoor ook zo echt aan. Vizzini heeft ervaring met depressiviteit en weet dit ook goed te verwoorden. Vizzini heeft helaas een tijdje terug een einde aan zijn leven gemaakt. Het is daarom zo lastig om dit boek niet goed te vinden. Dit boek kan je bijna zien als een soort nagedachtenis van Vizzini.

Craig is een depressieve jongen, maar desondanks zijn mentale ziekte stopt Vizzini toch enorm veel humor in het verhaal. Vizzini heeft het thema ”depressiviteit” toch een wat luchtige lading gegeven, wat ik bewonder. Ik denk dat iedereen wel eens te maken heeft gehad met depressiviteit, en daarom kan je ook goed meeleven met Craig. Je krijgt een goed beeld hoe het is om depressief te zijn en je hoopt dat Craig een gelukkig einde krijgt. Ook de andere personages uit het ziekenhuis waren zielig, aandoenlijk, hilarisch en gek. Vooral Noelle en Bobby vond ik fijne personages en zou ik graag in het echt willen spreken. De personages waren echt aangrijpend en zelfs wanneer ik niet aan het lezen was, moest ik aan ze denken.

It’s Kind of a Funny Story is een prachtig verhaal over verdriet, stress, depressie, liefde, vriendschap, familie en het leven. Zeker een boek wat ik nog vaak wil herlezen, want het bevat onwijs veel gevoel, gecombineerd met een flinke dosis humor. Dit is een boek wat je aan het denken zet en ik raad het iedereen aan. Ook is dit boek verfilmd en heb ik kort na het lezen van dit boek gezien. Benieuwd of de film zich kan evenaren aan het boek? Dat lees je morgen, in mijn filmrecensie over deze boekverfilming!