Recensie: Zes Seconden

Titel: Zes Seconden

Auteur: Daniëlle Bakhuis

Genre: Thriller, Young Adult

Uitgeverij: Ploegsma

Bladzijdes: 200

Bindwijze: Hardcover

Prijs: 15,99

Cijfer: 6/10

Link naar de pagina op Goodreads

Jasmijn en haar vriendinnen gaan op een avond naar een illegaal feestje waar een gevaarlijk spel wordt gespeeld: Zes Seconden, een spel waarin de kandidaten geld in het midden van een cirkel gooien en de eerste die het geld wil oprapen, mag zes seconden in elkaar worden geramd terwijl hij/zij het geld probeert te pakken. Dit loopt nogal uit de hand…

Ik had al een aantal recensies gelezen over Zes Seconden en bijna elke blogger was over dit boek wel enthousiast, het zou een spannend boek zijn die je de rillingen op je lijf bezorgde. Ik had wel zin in een redelijk kort maar spannend verhaal en begon in Zes Seconden. Jammer genoeg was ik niet zo enthousiast als andere bloggers, maar ik vond het boek wel leuk.

Zes Seconden heeft veel spanning in zich. Al vanaf het begin krijg je al een naar onderbuikgevoel. Het spel Zes Seconden kan niet goed zijn en de organisatie van dit spel lijkt ook zo duister… Daniëlle Bakhuis weet de spanning er goed in te houden en daarom bleef ik tot in de laatste uurtjes dit boek lezen. Het illegale feestje waar de meiden naartoe gaan is erg schokkend en erna zit je vol met vragen. Vragen die je zo snel mogelijk beantwoord wilt hebben, waardoor je maar blijft lezen. De schrijfstijl is niet al te vlot, maar zorgt er juist voor dat je aandachtig dit boek leest. Als het einde nadert, wordt het tempo wel versneld in het verhaal waardoor je er veel makkelijker doorheen komt.

De personages waren erg uitgesproken en ik kon een duidelijk beeld hebben van alle situaties. Vooral Jacky sprong eruit, maar dat was eerder negatief, ik vond haar namelijk een vreselijk irritant meisje. Het hoofdpersonage Jasmijn was daarentegen een sympathieke en lieve meid, een prima hoofdpersoon voor een verhaal als deze.

Waarom ik dit boek maar een zes geef? Tsja, de uitwerking van het einde vond ik niet heel bevredigend. Op het feestje is één persoon de boosdoener die anoniem blijft, maar toen ik eenmaal wist wie deze persoon was, werd ik aardig teleurgesteld. Het motief van deze persoon vond ik wat zwak en niet zo geloofwaardig. Er zijn nog een hoop losse eindjes die vast wel beantwoord worden in het vervolg op dit boek die als het goed is binnenkort uitkomt, maar ik heb juist het idee dat dit verhaal in één boek afgerond kon worden. Als dit boek gewoon wat dikker was, was het verhaal vast compleet geweest en was er een goed einde geschreven, nu moet ik juist nog een boek lezen om meer te lezen. Natuurlijk vind ik het niet erg dat er een vervolg van komt, maar dit had naar mijn idee totaal niet gehoeven. Hopelijk kan het tweede deel me wel een tevreden gevoel geven.