2015, het jaar dat mijn rollercoaster van het leven alleen maar omhoog ging

We sluiten vandaag het jaar 2015 af. 365 dagen zijn weer voorbij en 2016 kan beginnen. De afgelopen dagen heb ik terug gekeken naar alle leuke dingen die ik deed dit jaar. Elke dag besprak ik weer drie maanden, maar nu wil ik het hebben over het gehele plaatje van 2015. 2015 was voor mij een heel hectisch jaar, er is ontzettend veel gebeurd, ik heb veel nieuwe mensen leren kennen, genoeg geleerd, genoeg gedaan, maar er waren ook wat minder leuke tijden.

 

Aan het eind van 2014 zette ik op mijn blog dat mijn jaar persoonlijk niet al te best ging. Vorig jaar kreeg ik een maagontsteking en uiteindelijk nog een chronische buikpijn waardoor ik moest stoppen met mijn studie, werk en meer. De dokters wisten niet waardoor de buikpijn ontstaan was en hoe het opgelost moest worden. Ik had constant buikpijn in sterke mate en ik moest elke dag rond de vijftien pijnstillers slikken, die toch niet heel goed hun werk deden, want ik bleef vooral in mijn bed liggen, omdat ik het nauwelijks kon verdragen om eruit te komen. Ik had geen idee of de buikpijn ooit nog zou verdwijnen en ik maakte afspraken met de osteopaat, want misschien zou dat wel helpen. Mijn leven zat op een pauze en ik kon weinig meer doen.

Rond de maand februari werd ik weer beter dankzij de osteopaat, maar daarvoor had ik onwijs veel pijn, niet alleen aan de buitenkant, maar ook aan de binnenkant. Ik kon alleen maar liggen in bed met enorme pijn. Ik kon niet studeren, niet werken, niet afspreken met vrienden, ik kon niks en ik had ook niet het vooruitzicht dat het allemaal beter zou worden. Ik kan met zekerheid zeggen dat dit de zwaarste periode uit mijn leven was en ik heb geen zin om in detail te vertellen hoe het precies was, maar neem maar aan dat ik het niemand op de wereld gun om zo’n periode mee te maken.

 

Aan het begin van 2015 hoopte ik dat dit een jaar zou worden waarin mijn rollercoaster alleen maar omhoog zou gaan. Het mooie is dat dit zeker is gelukt. In januari zat ik in een dal, maar toen ik eenmaal weer beter werd, steeg mijn rollercoaster enorm. Ik meldde mij weer aan voor een studie, begon weer met werken, sprak weer vaak af met vrienden, ging naar leuke evenementen en concerten en leed weer een lekker druk leventje. Ik kon weer genieten! De buikpijn was volledig verdwenen en het leven werd fantastisch. Ik had (en heb) altijd een glimlach op mijn gezicht, want nu ik weet hoe duister het leven soms kan zijn, merk ik nu hoe fijn ik het wel niet heb. Ik ben weer aan het studeren, ik heb een baantje, ik zit weer bij mijn studentenvereniging, ik heb mijn rijbewijs, mijn blog wordt steeds meer gelezen door medenerds, ik maak allemaal leuke dingen mee en dat hoef ik niet alleen te doen, want ik ben omgeven door gezellige vrienden, een geweldige familie en fantastische boekenwurmen.

Natuurlijk, het leven is niet altijd even mooi. Soms zit het tegen, krijg je minder leuke dingen te horen, soms doen mensen vervelend tegen je of heb je geen goede dag. Ik heb geleerd dat het de zon niet altijd schijnt, maar dat je nog altijd kan dansen in de regen. Wat er allemaal nog op mijn pad komt? Ik heb geen idee. Ik kan de fangirl/Jennifer Lawrence van mijn dromen ontmoeten (of we moeten nog beseffen dat we elkaar hebben gevonden, dat is ook een optie), of opeens stoppen met mijn studie omdat ik het jaar opeens niet haal, ik kan vrienden maken/verliezen, het kan allemaal en al die verrassingen die ik ooit mee ga maken beleef ik maar al te graag. Het leven kan altijd beter, maar op dit moment ben ik gelukkig en ik hoop dat dit nog heel lang gaat duren. Het leven zit vol verrassingen en jij bent degene die kan beslissen hoe je daar mee omgaat.

 

Uiteraard wil ik wat mensen bedanken omdat ze deel hebben gemaakt van mijn 2015. Ik ga weinig mensen bij naam noemen omdat ik bang ben mensen te gaan vergeten, maar je mag je aangesproken voelen als iets op jou slaat.

Ik wil een bedankje geven aan mijn familie. Mijn ouders, mijn zusje (yo bitch!), mijn trotse oma, mijn ooms, tantes, neefjes, nichtjes, bedankt dat jullie er dit jaar voor mij waren. Bedankt voor alle zorgen, het plezier, de grappige opmerkingen en de onvergetelijke momenten.

Ik wil mijn Mimiek-groepje bedanken voor jullie enthousiasme, jullie gezelligheid, onze debiele uitspraken (kennen jullie nog ”Stelletje ziekelingen!”?), onze geweldige toneelvoorstellingen, onze weerwolfavondjes, alle keren dat ik met jullie een serie/film heb gekeken en meer. Met al jullie toneeltalent worden jullie vast allemaal vet famous. Ja, zelfs net zo famous als ik. *hairflip*

Alle RSG-mensen, ook jullie wil ik bedanken voor alle gezelligheid. Jullie heb acht maandjes op mij moeten wachten totdat ik weer in Rotterdam was en ik had jullie enorm gemist, maar nu kan ik weer de leukste studentenvereniging van de wereld onveilig maken. Bedankt Cairdeas en Louter Quaack, bedankt alle sjaars, alle oudere leden, alle ”vullende glazen”, jullie maken mijn studentenleventje leuker dan ik had kunnen bedenken.

Onze Karweiluitjes vergeet ik zeker niet. Bedankt voor alle geniale gameavondjes waarbij we allemaal lopen te spartelen en gillen als Slender achter ons aanzit en onze uitputtende Harry Potter-marathon. Jullie zijn top.

Bedankt alle medebloggers die mijn jaar 2015 een hoop plezier gaven. Hoewel we niet allemaal om de hoek wonen, maakt die afstand onze vriendschap juist sterk en ben ik dol geworden op al jullie blogjes en jullie als persoon. Ik wist niet dat boekblogland zo leuk kon zijn!

Al mijn NerdyGeekyFanboy-fans/lezers wil ik ook van harte bedanken voor het lezen van mijn blog. Bloggen doe ik vooral voor mezelf, maar ik ben blij dat ook zo veel andere mensen mijn recensies, (grappige) artikelen en fanboyheid kunnen waarderen. Ik vind het geweldig als ik sommige lezers zie op evenementen of als jullie een reactie achterlaten op mijn blog.

Ik wil Ned Vizzini, de auteur van ”It’s kind of a funny story” bedanken. Hoewel je er helaas niet meer bent, wil ik je wel bedanken voor je boek, omdat dit boek mij leerde dat er nog ontzettend veel is om voor te leven en dat het leven zelfs in moeilijke tijden ook mooi kan zijn.

Ik wil R.J. Palacio, de schrijfster van ”Wonder” bedanken, want Wonder liet mij inzien dat ook al ben je klein, of groot, of dik, of dun, of lelijk, of mooi, of aanwezig of juist verlegen, er zijn altijd mensen die om je geven en je nooit los willen laten.

Casper, bedankt dat jij er al die tijd was. Mensen kunnen elkaar vergeten, maar ik zal elke dag wel aan jou denken.

Ten slotte wil ik iedereen bedanken die in mij heeft gelooft het afgelopen jaar. Mensen die geloven dat ik geen mislukking ben, mensen die geloven dat ik wel degelijk iets voorstel, mensen die erop vertrouwen dat ik wat van het leven ga maken, mensen die mij al het goede van de wereld gunnen, mensen die mij bewonderen en trots op mij zijn. Als jij nog steeds een onderdeel bent van mijn leven en ik die van de jouwe, zie ik je graag in 2016 maar al te vaak terug.

 

Vanavond ga ik proosten. Op een fantastisch 2015 en op een hopelijk nog mooier 2016. Op vrienden. Op familie. Op gezelligheid. Op boeken. Op series. Op fandoms. Op feestjes. Op samen zijn. Op geluk. Op het leven. 2015, het jaar dat de rollercoaster van mijn leven alleen maar omhoog ging.

 

Ik hoop dat jouw 2016 nog mooier gaat worden dan mijn 2015!

Proost je mee?

5 reacties

Naar het reactie formulier

    • Gaia op december 31, 2015 om 9:08 am
    • Reageer

    Ik wens je een heel goed 2016, Joost!

  1. Mooi gezegd, en gelukkig nieuwjaar. 🙂

  2. Gelukkig nieuw jaar Joost! ^^ en hopenlijk tot 2016! 😀

  3. Wat goed geschreven, heftig dat het jaar zo naar begon maar wat fijn dat het daarna alleen maar up up up is gegaan!

  4. Prachtige post, Joost. =)

Laat een antwoord achter aan Milou Antwoord annuleren

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.