Afgelopen dinsdag ging ik naar het concert van de allereerste rockband waar ik fan van werd. Als elfjarige liet mijn oudere neef ‘Dani California’ aan mij luisteren (die clip, intens) en tijdens het groep 8-feest genoot ik van het lied Snow. Elf jaar later was het eindelijk tijd om deze rocklegendes te zien stralen op het podium. Aangezien andere mensen die ik kende geen tickets konden scoren voor het concert en ik wel, besloot ik gewoon in mijn eentje te gaan. Red Hot Chili Peppers moest ik gewoon zien, dus afgelopen dinsdag ging ik erheen!
Om kwart voor 6 kwam ik aan bij de Ziggo Dome, drie kwartiertjes voordat de deuren open gingen. Zoals ik had verwacht was de rij niet al te lang, ik had zekerheid dat ik wel een mooi plekje zou krijgen! Net voordat ik naar binnen ging begon het zachtjes te regenen, maar gelukkig ging de menigte snel naar binnen. Ik liep snel door naar de zaal (de merchandise was nogal duur, dertig euro voor een simpel shirt is voor mij iets te veel…) en zocht ik een prima plekje iets links van het midden. Het voorprogramma begon om acht uur, dus ik had nog tijd zat.
Al snel kwam er een koppel aan van rond de vijftig met hun dochter en haar vriend achter mij staan. Zelf wilde ik de tijd wat doden, dus ging ik (net zoals meer mensen) op de grond zitten en ik pakte mijn collegeblok uit mijn tas, waarin ik wat ging tekenen. Ik maakte wat wilde schetsen van een Pokémontrainster en blijkbaar had de vrouw van het stel dit gezien. Ze boog zich naar mij toe en riep keihard: ”MOOI JOH! DAT KAN IK ECHT NIET!!!” Ze was nogal enthousiast, dus ik knikte beleefd terug. De tien minuten daarna hoorde ik haar alleen maar praten over mijn tekening, dus ik stopte ongemakkelijk mijn collegeblok weer terug in mijn tas. Een half uur later werd ik nog aangetikt met de vraag of mijn tekening al af was (en ja, ze riep weer enorm en erg enthousiast), om daarna een half uur te praten over mijn mobielhoesje (een Pikachu-hoesje). De mensen die af en toe naar een concert komen, stelletje gekkies…
Om acht uur begon het voorprogramma te spelen, Deerhoof. Dit is een nogal… aparte band. Een Aziatische zangeres, een man die zich nogal verkleedde als indiaan (met onwijs lang haar, hij was gewoon de mannelijke Pocahontas), een gitarist die in volle extase gitaar aan het spelen was en een drummer die een stukje Nederlands praatte tussen de nummers door (”Hallo Amsterdam, ik ben gelukkig met Red Hot Chili Peppers in Ziggo Dome”) wat wel aandoenlijk was. De muziek was nogal vreemd door de hoge stem van de zangeres, maar ze speelden wel met volle overtuiging en de zangeres danste er ook vaak op los met haar gekke dansjes. Het enige wat ik vooral dacht tijdens hun concert was: lijpe shit. De meeste mensen om mij heen vonden het voorprogramma niks, maar ik vond het juist erg grappig. Zo zie je maar, smaken verschillen.
Na het voorprogramma was het nog even wachten op Red Hot Chili Peppers. Ik was heel benieuwd naar wat ze te bieden hadden. Anthony (de zanger) is al 54 jaar oud, dus ze zijn al heel lang bezig met optreden! Gelukkig was de band precies zoals ik had verwacht. Ze speelden ontzettend goed, speelden sommige nummers iets anders dan op het album (wat ik erg tof vind, zo hoor je een nummer toch op een andere manier) en wisten ook veel klassiekers aan de orde te brengen. Als decor waren er vier grote projectieschermen geplaatst en waren er veel lampen opgehangen die van hoogte konden wisselen.
De band speelde jammer genoeg geen Dani California, maar wel nummers zoals Snow, Dark Necesessities, Give it away, By the way en Californication, een mooie mix van oud en nieuw. Tussen de nummers door wisten ze nog wat korte verhalen te vertellen over de andere muzikanten die meespeelden (de pianist leek ontzettend veel op Professor Lupin v
an Harry Potter) en Flea speelde af en toe ook een eigen korte nummer. Josh was wat ingetogener dan de rest van de band (Anthony rende af en toe bijvoorbeeld het hele podium af), maar hij speelde als nieuw bandlid ontzettend goed en zijn wat hoge tweede stem was een mooie toevoeging aan de show. En nog een compliment voor de kledingkeuze van deze mannen, ze zouden echt dikke modetrends moeten starten, haha! De band speelt al jaren lang, maar ze zijn nog net zo energiek als in het begin!
Ik moest helaas al weg toen de toegift begon omdat ik de trein moest pakken, maar het was erg fijn om een jongensdroom uit te laten komen door de band live te zien! Ik had een erg leuke avond (ja, zelfs in mijn eentje) en kwam helemaal bekaf thuis. Een avond om niet te vergeten!
Ben jij naar Red Hot Chili Peppers geweest en hoe vond jij ze?
1 reactie
Hahah ik vond het voorprogramma echt niks, maar de Red Hot Chili Peppers vond ik echt geweldig! Ik was echt ontzettend blij toen de Under the bridge speelden, maar had ook zo gehoopt dat ze Can’t stop nog zouden doen maar dat hebben ze niet gedaan. Bij mij speelden ze wel Dani California trouwens… Misschien dat ze voor beide avonden een andere set list hadden?
De lichtshow die ze hadden, die aan het plafond, was zo ontzettend gaaf! Onwijs leuk welke effecten ze daarmee konden maken. Tijdens Californication zat ik echt in een soort trance ofzo, zo vet! Deze lichten waren trouwens alleen in Amsterdam geloof ik. Is door Nederlandse studenten ontwikkeld. Echt heel gaaf!