Evenement: YALFU (Young Adult Literature Festival Utrecht)

Het is al weer een tijdje geleden, maar tijdens de boekenweek voor jongeren was er een groot evenement voor de YA-lezers, namelijk YALFU in Trivoli in Utrecht. Dit zou een festival zijn voor de YA-lezers met onder andere Becky Albertalli. Hoewel ik zondag 23 september naar Elfia wilde gaan, had ik helaas plannen afgezegd door het weer. Dan maar naar YALFU! Ik had mijn bedenkingen over het evenement, maar ik besloot het de voordeel van de twijfel te geven. Was YALFU uiteindelijk toch geslaagd?

 

Waarom had ik mijn bedenkingen? Nou, dat had meerdere redenen. Ten eerste was het programma niet heel duidelijk, net zoals de auteurs die zouden komen. Wie wist van tevoren dat Hayley Barker (auteur van Showstopper) zou komen? Dit stond uiteindelijk op de site en er was een Facebookbericht, maar vele mensen hadden dit nieuws gemist (ik kwam er een week later achter). Daarbij vond ik 20 euro ook wel wat aan de prijzige kant voor een evenement van drie uur, maar goed. We kwamen vrij vroeg aan op het evenement en konden de standhouders gaan bekijken. Wat waren er veel! Onder andere Proud Book Junk, Letters and Lights, Tillanddill, Romemadecandles en Oriandle waren aanwezig. Genoeg te kopen dus! Ik ging zelf wat los bij Tillanddill, aangezien die prachtige boekenleggers hebben. Helaas werd het al snel druk, waardoor het vrij benauwd werd. Deze ruimte was duidelijk niet bedoeld voor het aantal man die er waren! Gelukkig konden we snel naar de zaal met een podium voor alle interviews.

De interviews werden gehouden door Edward van de Vendel, welke ook auteur is. Hij had genoeg voorstudie gedaan naar alle boeken van de schrijvers, dus hij kwam met interessante en inhoudelijke vragen. Edward zou ook een prima presentator kunnen zijn voor Yalfest, want hij weet echt waar hij over praat en leest overduidelijk alle boeken van de auteurs. Heel erg fijn!

Eerst kwamen Buddy Tegenbosch, Erna Sassen en Margje Woodrow op het podium, drie Nederlandse auteurs die vertelden over schrijven en hun boeken. Zo vertelde Buddy over New York (waar zijn verhaal Livestream afspeelt) en dat zijn zoontje tegen hem zei dat hij NOOIT de boeken van zijn vader zou gaan lezen. Margje Woodrow vertelde over haar personages in Snitch en Erna Sassen legde wat thema’s uit in haar boeken, zoals stress en perfectionisme. Alle drie de auteurs waren fijne sprekers en hadden een leuk gesprek opgebouwd.

Vervolgens kwam Hayley Barker het podium op. Ze vertelde over Showstopper en waar haar idee vandaan kwam. Ze wilde graag een verhaal schrijven over een gruwelijk circus, maar de ideeën van de wereld in Showstopper was wat gebaseerd op Brexit. Ook vertelde ze dat haar boek eerst werd verkocht in Nederland, later pas aan Engeland. Hierdoor heeft de Nederlandse editie een extra hoofdstuk die Hayley eerst had verwijderd, maar waar ze achteraf spijt van heeft. De Nederlandse editie is dus completer!

Na een korte pauze gingen we door met het podiumprogramma. Het hele evenement bestond vooral uit een podiumprogramma, wat ik eerlijk gezegd wel jammer vond, want we hebben eigenlijk de hele tijd gezeten. Iets meer ruimte om te socializen en kraampjes te bekijken zou nog leuker zijn! Edward van de Vendel begon daarna de auteur en illustrator van Romeo & Julia te interviewen, een hertaling van het toneelstuk van Shakespeare in een mooi jasje. Interessant om te horen hoe je dit verhaal tot roman kan uitbrengen en hoe de illustraties zijn!

Tot slot kwam Becky Albertalli het podium op. Wat blijft het toch een leuke vrouw! Ze was ontzettend vrolijk, vertelde vol enthousiasme over haar boeken (waaronder haar nieuwe boek met Adam Silvera, genaamd Wat als dit het is) en beantwoordde ook wat vragen van het publiek. Ook vertelde ze dat Adam en zij in de Love, Simon film zitten, waar ze alle details over vertelde. Tijdens het Halloweenfeest in het filmpje moet je in ieder geval goed zoeken naar gemaskerde feestgangers… Ook vertelde Becky veel over de LGBTQ-community en body positivity, wat ook goed naar voren komt in haar boeken. Wat een topvrouw! 

Na het hoofdprogramma konden mensen kraampjes bekijken en signeren, maar dit was dus een grote chaos. Haast iedereen wilde signeren, terwijl er geen duidelijke rij was. Hierdoor was er al bij de trap een grote prop aan lezers die boeken wilden laten signeren. Dit hoefde ik gelukkig niet te doen, maar het was echt een chaos. Sommige mensen moesten zelfs twee uur wachten op een handtekening en konden ook niet alles laten signeren (wat van tevoren wel mocht). ILFU had het evenement totaal niet goed geregeld, want er was geen duidelijke structuur. Haast iedereen kwam ook voor Becky, maar moesten wel langs alle andere auteurs. Voor hen was dat ook niet fijn, aangezien ze maar weinig boeken konden signeren. Daarbij was de hele ruimte te klein voor de hoeveelheid aan mensen die er waren (en dan nagaan dat de organisatie nog honderd extra kaartjes verkocht wilde hebben…). Zonde! Uiteindelijk pakten we snel de goodiebags en gingen we naar huis, maar het was niet alleen maar drama hoor. De sfeer was ontzettend gezellig en de kraampjes waren heel leuk en mijn complimenten naar het auteursaanbod en de interviewskills van Edward van de Vendel!

De goodiebag was prima gevuld, alleen is het de zoveelste keer dat ik De glazen troon meekrijg, haha! YALFU was in principe erg leuk, maar de organisatie kon op vele punten beter. Het signeren was heel slecht geregeld, wat voor de auteurs, bezoekers en uitgeverijen erg nadelig was. De ruimte was gewoon te klein, het programma te kort en er waren helaas geen activiteiten die je er omheen kon doen. Maar goed, ik heb veel plezier gehad met andere boekenwurmen en ik heb ook veel gesprekken gehad met standhouders, dus dat was zeker genieten! Een evenement met zowel plus- als minpunten, ik hoop in ieder geval dat ILFU volgend jaar een waardig evenement weet te organiseren voor alle YA-lezers.

Hoe vond jij YALFU?  

2 reacties

  1. Mijn verslagje staat al online, maar ik begrijp wel wat je bedoelt. Die ruimte was inderdaad te klein, en dat kwam mede ook door die balken waar je heel goed je kop tegen kom stoten. Wij hadden wel snel een handtekening, want wij zaten heel dichtbij de trap blijkbaar. Gevolg: je hoefde niet op de trap te staan. Dat signeren had inderdaad beter gekund, maar dat is een leermoment geweest voor de organisatie. Ik heb de activiteiten niet echt gemist of zo, maar dat lag denk ik ook aan het bovengenoemde.

  2. Ik stond met een paar vriendinnen inderdaad twee uur in de rij (mijn rug en voeten deden enorm veel pijn), maar het was zeker wel gezellig. tegen de tijd dat ik aankwam zaten alleen Hayley en Becky er nog (voor Romeo & Julia mochten we de rij snel even uit om die te laten signeren), en ik vind het top dat ze na twee uur nog steeds zo enthousiast waren. Het had inderdaad beter doordacht kunnen worden, maar het was de eerste keer en ze zullen er zeker wel van leren. Ondanks mijn vermoeidheid, pijn en het wachten heb ik een ontzettend gezellige middag gehad 🙂

Geef een antwoord

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.