Jongens die lezen, hoe zit dat nou?

In de bookblogcommunity kom je niet onwijs veel jongens tegen. De meeste boekbloggers zijn van het vrouwelijk geslacht, hoewel er natuurlijk zeker wat uitzonderingen bij zitten (ik ben bijvoorbeeld een grote uitzondering als fanboy zijnde). In de YA-groepen op Facebook zijn jongens ook zeldzaam en bij boekevenementen is het ook bijzonder als er wat jongens rondlopen. Hierdoor gaat al snel het gerucht dat lezen meer voor meisjes is dan voor jongens. Zelfs tijdens het Best of YA-Event was hier een hele discussie over, waarin de meerderheid vond dat lezen echt meer voor meisjes was. Mijn mening? Dikke vette onzin. Jongens lezen wel, alleen dan op een andere manier dan meisjes.

 

Laat ik ten eerste al wat voorbeelden geven van lezende jongens. Toen ik op 5VWO zat, waren de boeken van Veronica Roth erg populair in de klas. De eerste twee delen waren uit en het derde deel kwam er bijna aan en ik was ook erg fan van deze serie. Een klasgenoot van mij is ook een flinke boekenwurm (hij heeft zelfs in de redactie van Young Adult Books gezeten) en in die tijd was hij ook helemaal gek van Divergent. Zo erg, dat hij mijn mede-klasgenoten had aangestoken met de boeken. De boeken van Divergent werden uitgeleend aan klasgenoten en al snel kon ik met meerdere (mannelijke en vrouwelijke) klasgenoten praten over de cliffhanger aan het einde van Opstand (deel 2) en brandden we erop los met vermoedens over het derde deel.

Ook in 4HAVO was het raak, want toen werden de boeken van Suzanne Collins erg bekend en ja hoor, toen we met wat vrienden gingen chillen, werden de boeken van iemand uitgeleend aan een ander. Hierbij hoorde ik telkens ”Ja deze boeken zijn zo goooeeed!” en kon ik volop mee fanboyen over The Hungergames.

Op mijn studentenvereniging dit jaar zijn er ook wat mensen die mijn blog af en toe lezen en recensies van bepaalde boeken bekijken (als je dit leest beste RSG-lid, spreek mij alsjeblieft even aan, dan weet ik welke toffe gozer/dame mijn blog bekijkt). Soms krijg ik de opmerking dat ze mijn recensies leuk vinden of vragen ze iets over een bepaald boek, aangezien ze het wellicht willen lezen. Dit zijn, wonder boven wonder, voornamelijk jongens. Jongens lezen toch wel!

 

Na dit ”bewijs” bestaat alsnog de vraag: waarom zie ik dan weinig jongens in facebookgroepen en bij evenementen? Nou beste dames en heren, dat zit zo. Jongens lezen daadwerkelijk boeken, maar er zijn bepaalde factoren dat ze niet zo fanatiek hun boekenliefde uiten als meiden. Deze factoren zijn onder andere:

  • Jongens kunnen afgeschrikt raken door de vele romantische YA-verhalen. Toen ik in de onderbouw zat, had ik nog weinig last hiervan. Romantische verhalen vond ik prima, ze moeten alleen maar goed geschreven zijn. Naarmate ik ouder ben geworden, heb ik steeds minder de neiging om een ”meisjesachtig” boek te lezen. Ik kan de romantiek in bepaalde boeken soms echt niet uitstaan of het gebrek aan een ”mannelijke” stem zorgt ervoor dat ik een boek niet lekker vind lezen. Uitgebreide stukjes over gevoelens? Doe maar niet. Gezwijmel van de hoofdpersoon over zijn/haar crush? Weg ermee. Jongens zien gewoon minder snel ”mannelijk boeken” voorbij komen, wat mij brengt bij mijn volgende punt.
  • Uitgeverijen van YA zijn vooral op zoek naar verhalen met wat romantiek erin, omdat dat makkelijk aanslaat bij het publiek. Daarbij is de marketing op het gebied van ”meisjesboeken” veel groter dan de boeken die jongens snel zullen waarderen. De Selectie wordt bijvoorbeeld flink gepromoot, terwijl boeken zoals Gone of Percy Jackson veel minder in de spotlight staan. Dit is dus deels de verantwoordelijkheid van uitgeverijen! Ook bij evenementen worden er dingen georganiseerd die meer bedoeld zijn voor meisjes. De Best of YA-Sleepover leek mij bijvoorbeeld helemaal niks, aangezien er toch alleen maar prinsessendingen werden gedaan. Dit schrikt mannelijke lezers echt af en is het minder ”stoer” om boeken te lezen. Ik hoop dus dat uitgeverijen steeds neutraler worden en ook dingen organiseren die jongens ook leuk vinden en de stoere boeken wat meer promoten naar jongens toe.
  • Jongens lezen veel boeken, maar zullen minder snel ”fanboyen” om een boek. Meisjes hebben het al snel over ”die leuke jongen” uit een boek, maar jongens praten niet snel over ”die lekkere chick”, tenzij het boek wordt verfilmd en de actrice aantrekkelijk blijkt te zijn. De dames zwijmelen sneller bij het idee van fictieve personages, wij mannen denken eerder aan hoe knap een actrice zal zijn die een bepaalde fictief personages zou gaan vertolken in een boekverfilming (ik vind Katniss Everdeen bijvoorbeeld alleen mooi doordat Jennifer Lawrence haar rol speelt). Oftewel, de jongens duiken toch wat meer in de realiteit en de dames willen liever dagdromen over fictieve personages/werelden. Hardop je fictieve crushes bespreken zullen jongens niet snel doen, meisjes dan weer wel.
  • Mannelijke boekenwurmen weten niet veel over de hele bookcommunity, bloggers, Facebookgroepen of evenementen met auteurs. Anderhalf jaar geleden wist ik bijvoorbeeld niet dat er mensen blogs hadden over YA-boeken, laat staan dat er evenementen waren met bekende auteurs waar je je boeken kon signeren. Eerlijk gezegd zou ik niet naar boekevenementen gaan als ik niet veel mensen daar kende. Ik kom eerder voor de gezelligheid en een praatje met wat bookjunkies, dan dat ik daadwerkelijk kom voor het programma of de auteur zelf. Laten we realistisch zijn, een halve minuut een kort (awkward) praatje met een auteur hebben waarmee je snel een foto maakt en die je boek laat signeren waarvoor je minimaal een half uur voor moet wachten? Dat is eigenlijk toch best saai! Het is natuurlijk leuk die foto en die handtekening, maar dat is dan het hoogtepunt van je hele dag of het evenement? Dat is toch wel wat overdreven (hoewel ik uiteraard de hele hype ervan zie) als je mij vraagt. Mannen zijn daar dan toch wat nuchterder in en hebben niet snel de behoefte om half Nederland af te reizen om eventjes een auteur te kunnen spreken. Het is dat ik nu zo betrokken ben bij heel boek(blog)land, anders had ik waarschijnlijk nooit een bezoek gebracht aan een bepaald boekig evenement.

 

Laat ik hierbij zeggen dat ik totaal niet jongens en meiden in bepaalde hokjes wil stoppen. Iedereen is natuurlijk anders, dus bepaalde uitspraken in mijn stukje zijn natuurlijk niet voor iedereen van toepassing. Ik hoop vooral een algemeen beeld te hebben geschept van de situatie, dus als je bepaalde uitzonderingen mee hebt gemaakt, kan dat zeker kloppen.

Jup, er zijn mannelijke lezers, maar we zijn niet zo opvallend als de vrolijke/leuke/sprankelende fangirls. Ikzelf probeer de ”bekende mannelijke lezer” te zijn, die het mannelijk leespubliek even vertegenwoordigt en laat zien dat ook wij lezen. Ben je nu zelf een mannelijke boekenwurm of wil je er een worden, maar weet je nou niet waar je moet beginnen met YA-boeken? Binnenkort zet ik nog een artikel online met wat tips voor alle mannelijke boekenwurmen op, compleet met een lijstje van auteurs en boeken die je echt zou kunnen waarderen!

Ken jij veel jongens die van lezen houden?

8 reacties

Naar het reactie formulier

  1. Interessant om te lezen!
    Om op het vierde punt terug te komen; je hebt helemaal gelijk. Het is best wel onzin om uren voor een handtekening en een foto in de rij te staan, maar ik zal eerlijk zeggen dat ik het voor James Dashner wel zou doen. Of J.K. Rowling. 😛

  2. Ik ben ook niet altijd te vinden voor romantiek in boeken (als meisje ;)) maar ik weet dat heel veel jongens lezen. Als we dan samenkomen met vrienden durven we het wel eens over de boeken hebben en vliegen aanraders de tafel over

  3. Wat enorm interessant om eens vanuit een jongens-oogpunt te lezen. Op mijn middelbare school waren er wel jongens die lazen, toen was de serie van De Grijze Jager heel populair. Maar op het hbo zijn de jongens meer van het uitgaan dan van het lezen. Als meisje ben ik dol op de romantiek in boeken, maar ik merk eigenlijk wel dat dat in alle YA boeken zit. The Hunger Games begint heel spannend en ook als een boek voor jongens, maar daarna komt er die hele love triangle. Hetzelfde is een beetje zo met The Maze Runner, hoewel dat echt meer thriller-achtige boeken zijn, komt er na een tijdje in de serie een heel gedoe met de mannelijke en vrouwelijke hoofdpersoon dat zelfs ik af en toe moest zuchten en dacht “get over it”. Oh my, het prinsessenachtige event, hier moest ik wel even om lachen. Ik denk dat die events werden georganiseerd toen Veronica Roth in Nederland was wel beter waren, omdat daar gewoon een film werd vertoond, dat is meer iets voor iedereen. Hopelijk zien uitgeverijen ook je post en komen er ook wat meer jongensachtige dingen bij! Want wij meisjes vinden het andersom volgens mij helemaal niet erg om bijvoorbeeld te zwaardvechten bij een Percy Jackson event!

    1. Zwaardvechten bij een Percy Jackson event… I’M IN!

  4. Ik ben het helemaal met je factoren eens! Ik ben een meisje, maar die boeken over actie spreken me meer aan dan die over de “liefde”. Zo zjin mijn favoriete series Percy Jackson en Gone en “date” ik geen fictieve personage (wat ik overigens vreemd vind, Ik bedoel, je hebt die persoon nog nooit gezíén! Alleen de beschrijving, dus blijkbaar kunnen mensen verliefd worden op beschrijvingen. :|).
    Een beetje romantiek is wel oké, maar zoals je zegt, te véél? Nee. Het is me trouwens opgevallen dat boeken van mannelijke schrijvers nauwelijks romantische scenes “omschrijven”. Gewoon: ze kusten. En geen beschrijvingen van: toen onze lippen elkaar raakten schoten er een straal warmte door me heen en bla bla bla. Of zo. Kijk: ik kan het niet eens typen!
    Het enige wat ik wel doe is de blogger community, hoewel ik er toevallig achterkwam toen ik een boekentrailer zat te zoeken, wat in de zomer van 2014 gebeurde. En dat was nog maar de booktube community. Dat met die blogs kwam ik in 2015 achter. En zelf startte ik pas serieus in oktober 2015. Dus tja, daarmee ben ik ook heel langzaam.

    1. Met die romantiek heb je zeker gelijk, mannelijke schrijvers zijn daar toch wat makkelijker in, dat vind ik ook veel fijner! Je hebt in ieder geval een nieuwe volger bij je blog, want ik ga je voortaan volgen! 🙂

  5. Een groot aantal van de punten die je noemt zijn de redenen waarom ik geen young-adults meer lees: ik stoor mij verschrikkelijk aan zwijmelpassages, kan me de helft van de tijd niet voorstellen dat knappe mysterieuze ya-boy verliefd wordt op mary-sueachtige hoofdpersoon, krijg hoofdpijn van eindeloze paragrafen besteedt aan het uitleggen van gevoelens. Om nog maar te zwijgen over het feit dat al die boeken gericht lijken op heteroseksuele, oppervlakkige meisjes die voor een jongen vallen simpelweg omdat hij beschreven is als knap en mysterieus. Percy Jackson vond ik geweldig, evenals Gone en De Grijze Jager en Artemis Fowl en Eragon, maar zodra ik via Twilight en The Hungergames bij Divergent en Matched uitkwam was het voor mij gedaan.
    Ik vind het ergens wel knap dat je je niet hebt laten afschrikken door een genre dat inderdaad in alles ongelofelijk gericht is op meisjes: zowel qua boeken die uitgebracht worden als qua georganiseerde evenementen. En ik ben het er zeker mee eens dat de uitgeverijen neutraler moeten worden: ik ken een paar jongens die lezen maar dit zijn jongens die of into (Nederlandse) literatuur zijn, of diehard fantasy/sciencefiction lezen (de Tolkien en HG Wells types, niet de Eragontypes zeg maar), of van filosofie houden en gerust een jaar lang Spinoza’s Ethica uitpluizen. Voor zover ik weet zijn alle jongens die lichtere boeken lazen als Percy Jackson etc, hier simpelweg mee gestopt dankzij een Nederlands lijst waarop vrijwel alles misschien gericht is op mannen van middelbare leeftijd, of dankzij een young-adult scene die zo erg gericht is op meisjes dat lezen ‘gay’ werd.
    Ik geloof dat ik hier zelf ook wel een artikel over zou kunnen schrijven, want ik vind bovenstaande eerlijk gezegd heel erg kwalijk. :’) Hoe dan ook, keep up the good work, ik denk dat het goed is dat jij ‘zichtbaar’ bent als lezende jongen- om de uitgeverijen te herinneren aan hun taak en andere jongens hopelijk te motiveren om ook (ya-)boeken te lezen.

    1. Je noemt inderdaad echt veel goede boeken op die bedoeld zijn voor jongens, ik ga de komende tijd nog zat ”mannelijke” boekentips geven! Gelukkig heb ik wat contacten met uitgeverijen, dus bijvoorbeeld bij een brainstormsessie of een evenement probeer ik altijd te laten merken hoe bepaalde marketing over zal komen op jongens. Ik vond bijvoorbeeld dat Best of YA al vooruit is gegaan hierop, bij het Best of YA-event was Buddy Tegenbosch er en in plaats van een prinsessen-evenement met Kiera Cass, keken we gewoon Insurgent en werd er gesproken met Veronica Roth, dus er is zeker vooruitgang!

Geef een antwoord

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.