Wanneer ik de afgelopen paar dagen op social media keek, zag ik al snel dat veel mensen 2016 snel wilden vergeten. Niet alleen komt dit door vele popsterren of beroemdheden die overleden zijn of door Trump of Brexit, maar ook omdat veel mensen het jaar 2016 persoonlijk slecht vonden gaan. Ik zag haast geen enkel positief berichtje over 2016. Dit zette mij wel aan het denken. Hoe was 2016 voor mij? Ik heb een aantal hele leuke dingen kunnen doen dit jaar, maar aan de andere kant was dit niet het jaar waar ik helemaal op had gehoopt. Maar niet getreurd, voor mij was 2016 geen slecht jaar, maar eerder een leerzaam jaar. Waarschuwing: in deze blogpost kunnen flink wat fandomverwijzingen en sentimenteel gezwets zitten. Ik heb aan het einde nog een leuk plaatje van mij met een onderbroek aan met twee auteurs om het goed te maken.
Laten we even terugkijken naar begin 2016: ik woonde nog thuis bij mijn ouders, zat in mijn eerste jaar van mijn studie (en haalde goede cijfers), kon jammer genoeg niet te vaak naar mijn studentenvereniging gaan door het heen en weer reizen en werkte bij een supermarkt. Wat hier nog van over is? Nou, haast niks. Sinds maart woon ik op kamers in Rotterdam, ik zit nu in mijn tweede jaar van mijn studie, geef bijles als bijbaantje en kan nu zelfs meerdere keren in de week naar mijn vereniging als ik wil. Ik ben in een compleet andere omgeving dan vorig jaar en ik kan wel zeggen dat dit afgelopen jaar nogal hectisch was. Ik moest wennen aan het wonen op kamers (de extra vrijheid vind ik heerlijk, maar de hoeveelheid zelfstandigheid die hiervoor is vereist is ook groot), ging van hot naar her en had elke dag wel wat te doen. Soms had ik haast geen tijd voor mezelf en had ik veel stress, maar ik worstelde mij er wel doorheen. Mijn droom om volgend jaar in het buitenland te gaan studeren kan helaas niet doorgaan vanwege tentamens die ik de laatste maanden niet heb kunnen halen, maar ik heb wel een kamer in Rotterdam en ik heb altijd wel wat om naar uit te kijken.
Goed, dit klinkt allemaal aardig, maar ik had al gezegd dat 2016 niet het ideale jaar was voor mij. Waarom? Nou, hierbij verwijs ik graag naar een fictief karakter uit een van mijn favoriete films: Newt Scamander uit Fantastic Beasts and Where to Find Them. Hij komt uit Engeland, maar verblijft in de film in New York als een echt buitenbeentje. Hij denkt nog wel aan zijn jeugdvriendin (die in de loop der tijd ontzettend anders is geworden en die ik niet bij naam gaan noemen want wellicht krijg je dan spoilers) waar hij gemengde gevoelens bij heeft, maar hij ontmoet nieuwe vrienden die hem accepteren zoals hij is. Toen ik de film voor de eerste keer keek, kon ik mij ontzettend vinden in Newt. Ik kwam dit jaar in Rotterdam (een toch wat nieuwe stad, ook al studeerde ik er al een tijdje) en had veel mensen achtergelaten waar ik eerst heel vaak mee omging. In de loop van het jaar merkte ik dat mensen die in begin 2016 kende, toch wat veranderden (of misschien veranderde ik wel). Newt bleef wel denken aan zijn jeugdvriendin en wenste haar nog het allerbeste, maar merkte ook dat het tijd was om nieuwe mensen in zijn leven te laten. Dit past ook wel met hoe mijn 2016 was: op een gegeven moment merkte ik dat je bij bepaalde mensen niet gelukkig kan worden. Wanneer iemand ook niet kan inzien dat hij/zij je pijn doet of je geen goed gevoel weet te geven, is het waarschijnlijk beter als je diegene niet meer ziet. En wat gebeurde er bij Newt? Hij werd grote maatjes met Tina, Jacob en Queenie en stapte in een groot avontuur. En ja, dat avontuur was spannend, eng, leuk, komisch en verwarrend, maar dat was het waard.
Maar hé wat wil je nou zeggen Joost, dat mensen stom zijn? Nee, dat zeker niet, want op een bepaald punt kan het ook aan jezelf liggen. Hoewel ik veel opmerkingen van vrienden van mijn vereniging hoor dat ik echt een geweldig leven lijk te hebben (op Instagram) en hoe cool ik wel niet ben met mijn blog en mijn grote voorraad aan chips, denk ik daar zelf nooit zo over. Waarom? Ik was in 2016 misschien wel te hard voor mezelf. Als echte perfectionist kon ik het afgelopen jaar altijd wel wat aan mezelf opmerken. Het was het nooit net niet en was niet echt trots op mezelf. Maar waarom niet? Ik heb een druk leventje als student in Rotterdam en maak genoeg leuke dingen mee. Sterker nog, ik denk dat weinig mensen hadden verwacht dat ik uiteindelijk zou studeren en een toch nog wel redelijk leuke blog weet bij te houden (elke dag een blogje online hè, wat een werk). Op Young Adult Literature Con werd ik echt de hemel in geprezen met mijn Peeta-cosplay en werd ik de leukste jongen van de conventie genoemd en vond ik uiteindelijk een Katniss-cosplayer waar ik al het hele weekend naar uitkeek (is een ontzettend mooi verhaal trouwens, kan je hier lezen). Het kan zijn dat de stress of bepaalde personen of je omgeving je slecht laat voelen, maar dat hoeft niet te betekenen dat jij een slecht persoon bent.
Een volgende fandomverwijzing die ik wil aankaarten is Dipper Pines uit de geweldige serie Gravity Falls met zijn quote: You can’t force someone to love you. The best you can do is strive to be someone worthy of loving. Ik denk dat dit een mooie boodschap is die ik in 2017 zeker waar ga maken (en hopelijk doet de hele wereld dat, dan wordt 2017 vast een groot feestje). En ook al lijkt de wereld af en toe nog zo stom en moet je opeens anderhalf uur langer met het openbaar vervoer reizen met twee zware tassen terwijl je echt dorst hebt maar ook een grote boodschap moet achterlaten in het toilet en dan valt je mobiel ook nog uit (wauw even persoonlijke frustratie hier), kan het soms alleen maar beter worden. Het leven is een gekkenhuis, aan jou de taak om een leuke gek te zijn en andere leuke gekken te vinden. En weet je wat? Ik denk dat dat in 2017 wel gaat lukken en dat ik al een aardige start heb gemaakt. Bij jou ook?
Boodschap voor 2017: wees een beetje leuk voor elkaar, vind die Tina, Jacob en Queenie die je nodig hebt in je leven (of wie weet heb je ze al), geniet een beetje van die gekke achtbaan waar je in zit en maak er het beste van. May the force be with you en gotta catch them all.
En hier: foto met onderbroek en auteurs. Ik hou mij aan mijn woord. Graag gedaan.
