Mijn tekeningen: Avatar

Tijdens het opruimen van mijn kamer (het is een zooitje geworden de laatste tijd…) vond ik nog wat oude tekeningen liggen van Avatar. Aangezien ik weer wat ben begonnen met tekeningen wilde ik dit oude werk nog even laten zien.

De eerste drie tekeningen had ik gemaakt rond mijn 13de, dus dat is al bijna 7 jaar geleden. Ik keek toen maar al te vaak naar Avatar The Last Airbender dus wilde ik ook wat ervan tekenen. 
De eerste tekening is Azula, de sterke prinses van de Vuurnatie. Nu zou ik het tekenwerk heel anders hebben aangepakt, maar op mijn dertiende was ik nog best blij met het resultaat. Nu ik er naar kijk heb ik meer iets van ”Mweehhh… Nee.” 
De tweede tekening is van Katara wanneer ze waterstuurt. Volgens mij is deze beweging van Boek Aarde Hoofdstuk 2, waarin ze de Liefdesgrot ingaan. Ik was best tevreden op het resultaat, De verhoudingen kloppen nog redelijk en het water vond ik nog redelijk gelukt (als perfectionist zie ik nu wel flink wat verbeterpunten, maar ach, ik was dertien.).

 Als derde hebben we een zijaanzicht van Tai Lee, wel één van mijn favoriete personages van Avatar (grapje, elk personage is mijn favoriet, maar Tai Lee is denk de knapste). Normaal teken ik geen zijaanzichten, dus dit was redelijk nieuw voor me. Ben er toch wel een beetje blij mee.

Als laatste heb ik een boel chibi-figuren van Avatar nagetekend. Zie hier Aang, Appa, Momo, Sokka, Katara, Zuko en Iroh in Chibivorm. Deze tekeningen maakte ik rond mijn zestiende. Chibi is een stuk makkelijker om te tekenen dan manga aangezien je veel details weg kan laten. Ook vind ik de expressie in emotie altijd erg grappig/leuk bij chibi. En tsja, Sokka’s gezicht is altijd grappig om te tekenen!
Dat waren mijn tekeningen van Avatar. Ik wil wel weer een keertje verder met het tekenen van personages van deze geweldige serie, misschien komt Korra ook nog aan de beurt!
Van welke animatie-serie zou jij graag karakters van willen tekenen?

Recensie: This Star Won’t Go Out

Titel: This Star Won’t Go Out
Auteur: Esther Earl, Lori & Wayne Earl
Voorwoord: John Green
Genre: Waargebeurd, Ziekte
Uitgeverij: Penguin Books
Bladzijdes: 440
Bindwijze: Paperback
Prijs: Varieert
Cijfer: 10/10
Link naar de Goodreads-pagina

John Green schreef The Fault In Our Stars door Esther Grace Earl. Esther (Perzisch voor ”Star”) kreeg op haar twaalfde kanker. Ondanks haar ziekte, bleef ze positief en was ze een vrolijk en creatief meisje. Ze wilde later schrijfster worden, besteedde veel tijd aan bloggen en schrijven en hield ontzettend veel van haar familie en vrienden. In 2010 stierf ze op zestienjarige leeftijd. Hoewel ze niet meer leeft, leeft haar verhaal voort in de harten van duizenden mensen.

Dit boek zag ik in de boekhandel liggen met 70% korting en binnen één seconde wist ik dat ik dit boek mee naar huis wilde nemen. Dit was niet zo zeer omdat John Green een verband had met dit boek, maar meer omdat het meisje op de voorkant me zo aansprak. Ze zag er zo lief uit, maar had wel iets naars te verbergen. Ik las de achterkant van dit boek en ik kon niet wachten om te beginnen in dit boek.
Toen ik vorige week in het ziekenhuis terecht kwam, vroeg ik aan mijn moeder of ze dit boek mee kon nemen. Dit boek zat niet in mijn TBR-lijst voor oktober, maar ik vond dit het juiste moment om te lezen, aangezien ik door het infuus en het ziekenhuis me vast meer kon inleven in Esther (gelukkig zat ik niet voor dezelfde reden als Esther in het ziekenhuis). Ik sloeg het boek open en mijn wereld draaide toen alleen maar om Esther Grace Earl, mijn wereld om de ongelooflijk mooie ster Esther.

Ten eerste is de lay-out van dit boek echt prachtig. Het boek voelt zwaar aan, zit vol met vrolijke en felle, maar zachte kleuren. Ook zitten er veel foto’s en tekeningen van Esther in, waardoor je nog meer betrokken raakt bij het verhaal. Het geeft een mooi beeld weer van het leven van Esther.

Dan het verhaal. Het boek wordt geïntroduceerd door John Green, die vertelt hoe hij Esther heeft ontmoet en wat voor impact zij voor zijn leven had. Hij had veel respect voor Esther en noemt dingen over haar die je lichtjes kan terugvinden in The Fault In Our Stars, zoals ”infinity”. Hij benadrukt dat Esther niet dezelfde persoon is al Hazel. Esther was de inspiratie voor Green om zijn wereldberoemde boek te gaan schrijven, maar dit betekent niet dat Hazel de nieuwe Esther is. Ze verschillen nog best veel van elkaar, maar ze hebben wel dezelfde vorm van kanker.

Na het voorwoord van John Green kan het verhaal van Esther beginnen. Je maakt het hele leven van Esther mee, van begin tot eind. Aangezien Esther dol was op schrijven, heeft ze enorm veel tekst geschreven wat terugkomt in het boek. Ook de berichten op de blog van Esther en die van haar ouders komen terug. Je leest hoe Esthers leven op haar kop werd gezet toen ze werd geconstateerd met kanker. Haar familie moest weer wonen in de Verenigde Staten en ze had het erg zwaar. Maar Esther bleef sterk, en haar liefde voor familie en vrienden was als een vlam die niet te doven was.

Esther komt in het boek over als het meest lieve, creatieve en vrolijke meisje. Ja, uiteraard voelde ze zich naar door haar ziekte, maar desondanks bleef ze zo veel aandacht geven aan de mensen om wie ze gaf. Bij verjaardagen geeft ze altijd een brief aan haar ouders dat ze zo veel van hen houdt, echt één van de liefste dingen die een dochter voor haar ouder kan doen. Daarbij vertelt ze ook over haar grote droom om ooit gezoend te worden door een jongen (wat haar jammer genoeg niet gelukt is), dat was zo aandoenlijk om te lezen! En haar Make a Wish was om samen af te spreken met haar vrienden die ze online kent via de Nerdfighters (volgelingen van de gebroeders Green), wat groots werd uitgepakt. Het was zo fijn om te lezen dat Esther haar wens kon laten vervullen en je merkte gewoon dat ze de mooiste tijd van haar leven had. Esther is zo’n geweldig meisje, ze had mijn hart veroverd, en uiteindelijk ook gebroken. Het was vreselijk om te lezen dat ze aan haar einde kwam, maar ze heeft wel een enorme stempel op de wereld achtergelaten. This Star Won’t Go Out…

Dit boek is een aangrijpende tranentrekker, maar waarbij de fijne dingen van het leven van Esther ook goed naar voren komen. Esther is niet alleen inspiratie voor John Green, maar nu ook voor duizenden andere mensen. Haar wilskracht, moed, liefde en tederheid zal nooit vergeten worden. Ik kan dit boek niets anders dan een 10 geven.

Book Quotes: Harry Potter

Al de derde Book Quote is van start. Deze week is Harry Potter aan de beurt. Ja, alle boeken! Het wordt dus een enorme quote-lijst, dus bereid je maar voor!

Vorige week was mijn Book Quote van The Perks of being a Wallflower genoemd door Joany van Cravingpages op Hebban, wat ik heel leuk vond! Bedankt voor het noemen van mijn artikel!

Harry Potter bestaat uit 7 boeken, dus per boek noem ik een paar van mijn favoriete quotes op. Harry Potter zit wel voor eeuwig in mijn hart, en deze bookquotes helpen daar zeker bij!

Harry Potter and the Sorcerer’s Stone / Harry Potter en de steen der wijzen

”It takes a great deal of bravery to stand up to your enemies, but just as much to stand up to your friends.”

”To the well-organized mind, death is but the great next adventure.”

”The truth is a beautiful and terrible thing, and should therefore be treated with great caution.”

”Nitwit! Blubber! Oddment! Tweak!” 

Wijze woorden van onze Dumbledore/Perkamentus (vooral de laatste!).

”Oh, HONESTLY, don’t you two read?!”

 Hmm… Het moment dat ik verliefd begon te worden op Hermoine/Hermelien… 🙂

Harry Potter and the Chamber of Secrets / Harry Potter en de Geheime Kamer

”It is our choices Harry, that show what we truly are, far more than our abilities.”

Ja, de wijze woorden van Dumbledore/Perkamentus houden niet op!

” I’ll be in my bedroom, making no noise and pretending I’m not here.”

Harry vat gewoon in één zin samen wat ik op dit moment aan het doen ben. 😛

 ”When in doubt, go to the library.”

Tip van de dag! En ga daarna maar gelijk naar de boekenwinkel en koop weer een aantal boeken…

Harry Potter and the Prisonor of Azkaban / Harry Potter en de Gevangene van Azkaban

”I solemnly swear that I am up to no good.”

Deze quote vind ik zo gaaf, ik had hem ook tijdens  Manuscripta als een tijdelijke tattoo op mijn arm laten zetten, dat bewijst maar weer dat ik een flinke Potterhead ben 🙂 .

”Don’t let the Muggles get you down.”

O nee, dat laat ik niet gebeuren!

”I’m very busy with schoolwork, of course.” ”How can she be, we’re on vacation!”

Haha, ik snap Rons verwarring, maar ik ben ook schuldig aan het feit dat ik tijdens de zomervakantie aan school heb gezeten (toen ik naar VWO overstapte heb ik in de vakantie Wiskunde A wat ingehaald, toen ik naar de zesde ging heb ik gewerkt aan mijn profielwerkstuk in de zomer en deze zomer had ik nog een cursus wiskunde gedaan voor de universiteit!).

”You think the dead we loved truly ever leave us?”

Harry Potter and the Goblet of Fire / Harry Potter en de Vuurbeker

 ”If you want to know what a man’s like, take a good like at how he treats his inferiors, not his equals.”

”It matters not what someone is born, but what they grow to be.”

Harry Potter and the Order of the Phoenix / Harry Potter en de Orde van de Feniks

”You’re a prefect? Oh Ronnie! That’s everyone in the family!” ”What are Fred and I? Next door neighbors?”

De humor van de tweeling Wemel mag zeker niet ontbreken in mijn Book Quotes 🙂

”First sign of madness, talking to your own head.”

Hmm… Volgens mij ben ik al een tijdje gek?

”The mind is a complex and many layered thing, Potter… or at least, most minds are…”

Sneep is nog best goed in mensen behoorlijk in de zeik zetten…

Harry Potter and the Half-Blood Prince / Harry Potter en de Halfbloed Prins

“Do you remember me telling you we are practicing non-verbal spells, Potter?”
“Yes,” said Harry stiffly.
“Yes, sir.”
“There’s no need to call me “sir” Professor.”
The words had escaped him before he knew what he was saying.”

Grootste lachbui gehad in mijn carrière als Potterhead.

”Killing rips the soul apart.”

Harry Potter and the Deadly Hallows / Harry Potter en de Relieken van de Dood 

”Of course it is happening inside your head, Harry, but why on earth should that mean that it is not real?”

Kippenvel en een complete mindfuck tijdens het lezen van deze zin!

”Do not pity the dead, Harry. Pity the living, and, above all those who live without love.”

”We’re all human, aren’t we? Every human life is worth the same, and worth saving.”

”The scar had not pained Harry for nineteen years. All was well.”

Die laatste quote was toch heel fijn om te lezen. En daarna flink huilen omdat het verhaal over was…

”Always.” 

Recensie: Boy 7

Titel: Boy 7
Auteur: Mirjam Mous
Genre: Spanning, Young Adult
Uitgeverij: Unieboek Spectrum
Bladzijdes: 286
Bindwijze: Paperback
Prijs: 10,00
Cijfer: 7/10
Link naar de Goodreads-pagina

Een jongen wordt wakker op een grasvlakte. Hoe hij heet en hoe hij hier is gekomen? Dat weet hij niet meer. Hij weet niets meer. Het enige wat hij heeft, is een rugtas. Hij vindt een mobiel en luistert naar een voicemailbericht. Het is zijn eigen stem die zegt dat hij in geen geval de politie moet bellen. De enige aanwijzing die hij kan vinden, is dat er op zijn kleren de naam Boy 7 staat. Boy besluit op zoek te gaan naar de waarheid en zijn geheugen, waarbij hij niemand kan vertrouwen. Wat voor duister geheim schuilt er achter zijn geheugenverlies?

Dit boek heb ik vele jaren geleden gelezen, maar ik was al veel te veel vergeten. In december komt de verfilming van Boy 7 in de bioscoop, dus toen ik dit boek voor maar 10 euro in de winkel zag liggen, besloot ik hem maar mee naar huis te nemen en hem te gaan herlezen. Net als Boy 7 had ik last van geheugenverlies en kon ik helemaal opnieuw beleven wat er gebeurde in dit spannende verhaal.

Vanaf de eerste bladzijde word je meteen in het verhaal gezogen. Aangezien je net als Boy 7 nog niets weet van de situatie, moet je samen met hem achter de waarheid komen. De hoofdpersoon kan bijna niemand vertrouwen en moet met wat enkele hints ervoor zorgen dat hij zijn geheugen terug kan krijgen. Lara is een meisje die hem helpt, maar hij heeft zelfs bij haar zijn bedenkingen. Stapje voor stapje komt Boy erachter hoe hij wakker werd op de grasvlakte en welke geheime en duistere praktijken hier achter zitten.

Mirjam Mous heeft een vlotte schrijfstijl, ze weet precies de juiste dingen te vertellen en ze houdt de spanning er goed in. Als lezer blijf je benieuwd naar het verhaal achter Boy 7. Er gebeurt veel in het verhaal en met behulp van flashbacks kom je precies te weten wat er gebeurde voordat Boy wakker werd op de grasvlakte. Het verhaal is goed opgebouwd en daardoor is het heel zeldzaam als je halverwege dit boek zou stoppen met lezen, dit boek moet je gewoon uitgelezen hebben!

De personages in het verhaal spraken je ook zeker aan. Aangezien Boy geheugenverlies heeft, is hij wantrouwig en vastberaden om zijn geheugen terug te krijgen. Hij is moedig en dit maakt hem een sympathiek personage. Ook de andere personages hadden hun eigen karakter waardoor je iedereen goed uit elkaar kon houden.

Boy 7 is een boek vol spanning, mysterie en moet je zeker een kans geven. Het is nog een redelijk dun boekje, dus je kan in redelijk korte tijd dit boek uitlezen. Als je eenmaal begint, houdt Boy 7 je in zijn greep en laat hij niet meer los!

Pas kwam de trailer uit van de boekverfilming van Boy 7, maar ik heb zo’n vermoeden dat ze niet heel trouw zijn gebleven aan het boek. Ik twijfel nog of ik de film ga zien, maar ik neem aan dat mijn vrienden mij vast wel mee proberen te sleuren naar deze film!

Wat vond jij van het boek en ga jij naar de bioscoop toe om Boy 7 te zien?

Mijn tekening: Mijn zusje en Harry Styles van One Direction

Mijn zusje is op 9 oktober (vandaag dus) jarig, en vorig jaar, voor haar zestiende verjaardag, wilde ik haar wat bijzonders geven. Uiteraard kocht ik iets van make-up of iets dergelijks (de gebruikelijke cadeautjes die je een zestienjarig meisje geeft), maar ik wilde ook iets geven wat uniek is en wat niet ergens te verkrijgen is. Ik dacht lang na over het cadeau, en uiteindelijk wilde ik een tekening voor haar gaan maken. Niet zo maar een tekening, maar een portret. Mijn zusje (Daniëlle) is al een lange tijd fan van One Direction (de muzieksmaak van mijn zusje en ik verschilt af en toe behoorlijk…) en haar favoriete lid is Harry Styles. Hoewel ik geen fan ben van deze boyband, pakte ik toch potlood en papier erbij en begon ik aan een portret van mijn zusje met Harry Styles.

Ik begon met het tekenen van mijn zusje met een foto als voorbeeld (wat in het begin nog best lastig was, zo’n knap gezichtje tover je niet zo één-twee-drie op papier). Ook van Harry had ik een voorbeeld, dus stapje voor stapje kwam de tekening wat tot leven. Ik had geen gebruik gemaakt van wattenstaafjes dus je kan nog wel duidelijk de potloodstrepen zien. Ik heb ook nog met een overdreven netjes handschrift de namen erbij gezet en dergelijke (zelfs van die meisjesachtige hartjes, die zijn nog moeilijk om te tekenen ook!).

Wat mijn zusje ervan vond? Ze werd helemaal stil toen ze mijn pakket openmaakte en daarin de tekening zag, met lijstje en al. Ze bedankte me niet voluit, maar ik kon aan haar ogen zien dat het wel veel voor haar betekende. Wanneer mensen aan haar vroegen wat ze allemaal had gekregen, noemde ze eerst mijn tekening voordat ze begon met de gewone cadeautjes. Sindsdien staat hij nu boven haar bureau en kijkt ze er nog vaak aan.

Vandaag is dus weer haar verjaardag. Deze keer krijgt ze geen tekening, maar wel iets speciaals wat helemaal moet worden verstuurd vanuit Amerika (denk maar in het teken van Fandom Merchandise 🙂  ).

Gefeliciteerd lief zusje van me! 🙂

Als iemand een portret van jou zou maken voor je verjaardag, welke beroemdheid/persoon wil je dan erbij zien staan?

Tekening in proces: Cara Delevigne #2

Vandaag had ik weer wat tijd om te tekenen en daar heb ik flink gebruik van gemaakt. Ik ben nu bezig met een portret van Cara Delevigne. Mocht je de eerste post nog niet hebben gezien, kan je hier naar de pagina toe gaan. Mijn eerste portret tekenen is wel heel lastig, maar gewoon beginnen en dan zien ik wel waar ik uit kom. Ik was dus al klaar met de eerste lijnen voor het gezicht en ik had de ogen redelijk af gekregen. Vandaag ging ik hier dus mee verder.

Hier nog even de foto die ik na aan het tekenen ben.

Ik begon het rechteroog (voor de foto links) wat donkerder te maken, aangezien gisteren dit oog wat te licht leek. Daarna tekende ik zachtjes de huid boven en onder dit oog.

 Daarna ging ik gelijk door met het voorhoofd, aangezien dat nog makkelijk te tekenen is. Het voorhoofd van Cara Delevigne is ook best glad, dus ik hoefde alleen maar aan de zijkanten wat schaduw aan te brengen.

 Vervolgens ging ik door met de zijkanten van haar gezicht en maakte ik een klein begin met de neus (de neus lijkt me heel moeilijk, dus ik ging erg voorzichtig te werk).

 Terwijl ik de andere wang wat meer kleur gaf, besloot ik toch maar verder te gaan met de neus. Ik ben nog niet klaar met de neus, maar het is een stuk minder erg dan verwacht,

Nu ik wel wat verder ben merk ik wel dat het ene oog wat groter is dan de ander, maar dat kan ik haast niet meer terugwerken (en dat wil ik ook niet, dan kan ik net zo goed opnieuw beginnen). Ik ben ook best benieuwd of de tekening uiteindelijk ook wel gaat lijken op Cara Delevigne. Ik denk toch dat het er wat anders uit gaat zien, maar voor een eerste portret ben ik nog redelijk tevreden tot nu toe. Ik maak me nu meer druk over het haar, aangezien dat wel een groot deel van de tekening beslaat en het haar sowieso erg gedetailleerd is.

Ik ben dus al weer een stukje vooruit gekomen met de tekening. Aangezien ik binnenkort het ziekenhuis weer in moet, zal ik waarschijnlijk een tijdje niet meer kunnen tekenen, maar daarentegen kan ik wel weer genoeg lezen.

Mocht je nog tips/opmerkingen/complimenten/suggesties hebben, ik hoor ze graag 🙂

Gezondheid-update: Ik heb een abonnement op het ziekenhuis

Hallo iedereen,

Zondag hadden jullie al mijn post kunnen lezen, waarin ik vertelde dat ik moest worden opgenomen in het ziekenhuis. Sinds zondag zijn er weer wat dingen gebeurd en komen er weer wat medische dingen aan in de toekomst, en ik wil jullie even op de hoogte brengen en vertellen hoe het er voor staat.

Ten eerste is de buikpijn en de misselijkheid niet over gegaan. Ik kan elke dag 20 keer mijn kruik wat opwarmen en heel veel eten doe ik nog niet. Gelukkig heb ik wel genoeg dingen te doen, zoals bloggen (ik loop echt al een stuk of 10 posts voor, niet normaal), lezen (ik lees bijna elke dag een boek uit), tekenen (ik ben flink bezig met mijn tekening van Cara Delevigne waar ik binnenkort weer een post van online zet met het proces) en muziek luisteren (ik heb weer een hoop bands gevonden waarvan ik fan van ben geworden). Aan mijn studie zitten gaat niet echt, de buikpijn zorgt ervoor dat ik mijn aandacht er totaal niet bij kan houden.

Dan de maandag. Maandag kon ik voor een afspraak naar het ziekenhuis komen voor een afspraak met de diëtiste. Aangezien ik dus al 1/10 van mijn gewicht kwijt ben moet ik niet meer afvallen, maar veel kan de diëtiste er niet aan doen. Ik moet voornamelijk kleine porties eten/drinken met veel eiwitten. Ik heb ook Nutridrink waar veel voedingsstoffen inzitten, maar dat drink ik nu langzaam. Gelukkig kan ik met behulp van nieuwe medicijnen tegen de misselijkheid wel in de ochtend (11 uur) een broodje als ontbijt nemen, maar veel extra eten gaat nog steeds niet.

Gisteren kreeg ik een belafspraak met de maag-, darm- en leverarts. En hier komt het wat minder leuke nieuws, want ik moet namelijk voor 3 à 4 dagen opgenomen worden in het ziekenhuis voor verschillende onderzoeken (maagonderzoek, darmonderzoek, onderzoek naar diverse uitwerpselen – ook wel bekend als poep en pies – en andere onderzoeken). Ik kijk er niet bepaald naar uit, maar hopelijk weten de dokters wat te kunnen vinden waardoor mijn buikpijn en misselijkheid kan worden genezen.
Voor een bepaald onderzoek bij mijn maag mag ik mijn medicijnen voor de misselijkheid 3 dagen van tevoren niet meer slikken, dus de misselijkheid zal denk wel weer in wat hogere mate terugkomen.

Wat wel enorm jammer is, is dat ik zondag dan niet bij de Kinderboekenmarkt in Den Haag aanwezig kan zijn, net wanneer ik juist zoveel boekenbloggers enthousiast heb gemaakt voor dit evenement! Dus, als jullie zo vriendelijk willen zijn om mijn blog een beetje bekend te maken bij alle YA-standjes, zou dat fantastisch zijn 🙂

Waar ik me wel nog erg zorgen om maak, is mijn studie. Deze week zijn er namelijk tussentoetsen waar ik sowieso niet bij kan zijn, dus deze kan ik niet maken. Over twee weken zijn al tentamens en door het ziekenhuis loop ik wel aardig achter. Ik hoop maar dat ik er snel overheen ben en toch voldoendes kan halen voor mijn tentamens, want de tentamens van de eerste twee blokken zijn het lastigst, dus als je die hebt gehaald, heb je eigenlijk al bijna je propedeuse binnen. Ik denk wel dat de Eramus wel iets voor me kan regelen als ik geluk heb, dus ik wacht het maar af. Gezondheid gaat nu even voor.

Wanneer ik kan worden opgenomen is nog niet zeker, nu is er nog geen plek vrij op de afdeling, maar zodra er plek is, kan ik gelijk komen. Ik heb dus al wat vooruit gewerkt voor blogposts en kan vast de laptop weer meenemen, dus jullie zullen NerdyGeekyFanboy niet hoeven te missen. Mocht ik in het ziekenhuis zet ik af en toe wel een P.S. bij mijn posts met eventueel een kleine update.

Nog bedankt iedereen voor alle berichtjes. Elke dag krijg ik wel weer van een stuk of 10 mensen de vraag hoe het met me gaat en de ”Beterschapjes” komen in grote getale binnen. Ik knap daar best van op 🙂

Ik hou jullie op de hoogte!