Op Netflix was het griezelen tijdens juli, want de Fear Streat Trilogy (gebaseerd op horrorboeken) uit op Netflix. Elke vrijdag kwam een film online: een film die zich afspeelt in 1994, een in 1984 en een in 1666. Netflix waagt zich niet zo vaak aan horror, maar de trailers zagen er veelbelovend uit. Ik had eerst het idee dat deze trilogie over drie losse films ging die zich afspelen in dezelfde stad, maar was dat uiteindelijk wel zo?
In Shadyside gaat er een legende rond dat inwoners van het stadje worden vervloekt door een heks uit 1666, die ervoor zorgt dat sommige mensen spontaan moordenaars worden. Een groep pubers horen dat een schoolgenoot zijn vriendin vermoordde, en na wat onderzoek merken de pubers dat de heks het op hen gemunt heeft! Kunnen ze achterhalen hoe ze deze heks kunnen stoppen, of worden ze tegen de tijd vermoord door de mensen die niet konden ontkomen aan de vloek?
In de Fear Street Trilogy krijg je te maken met drie verhalen die met elkaar verweven zijn. Je begint in het jaar 1994, waarin een groep pubers achterna worden gezeten door bloederige moordenaars die uit de dood zijn opgestaan. Een heks die eeuwen geleden is vermoord is de verantwoordelijke, en de pubers moeten een manier bedenken om de vloek te stoppen. Deze film vond ik het spannendst, omdat het horrorgedeelte erg hoog was en de personages geen enkel moment veilig leken te zijn. Ook vond ik het verfrissend dat een queer relatie een grote rol speelde in het verhaal, en eigenlijk ook de rode draad was van de rest van de trilogie.
De tweede film vertelt over een zomer in 1984, waarin een zomerkamp verandert in een bloederige bende. Deze vond ik zelf niet heel spannend aangezien ik de uitkomst al wist (aangezien de vorige film zich tien jaar later afspeelt), maar wist al iets meer hints te geven over het totaalplaatje. Het verhaal was dus een tikkeltje voorspelbaar, maar gaf wel positieve verwachtingen over het derde deel.
De laatste film speelt zich deels af in 1666, waarin je eindelijk het origineverhaal hoort over de vloek van de heks. Ik had eerst verwacht dat ik dit maar saai zou vinden, maar de film wist het tegendeel te bewijzen. Ik vond het jammer dat de acteurs rollen speelden van mensen in 1666 (voelde herkenbaar en vertrouwd, maar laat duidelijk zien dat Netflix het qua budget zichzelf wat makkelijk maakte), maar het wist mij enorm te verrassen door de wending die het verhaal maakte. Het einde was erg spannend en deze trilogie weet door bepaalde thema’s veel meer te zijn dan een slash-horror, maar weet ook queer romantiek op de voorgrond te zetten.
The Fear Street Trilogy was op bepaalde momenten niet heel denderend en het horrorgehalte was voornamelijk te zien in het eerste deel van deze trilogie, maar de spanning en het mysterie rondom Shadyside is intrigerend en de queer verhaallijn was een ware toevoeging aan dit verhaal. Netflix denkt al na over een vervolg, dus hopen dat die er komt! Deze trilogie krijgt van mij een mooie 8.
