Filmrecensie: Love and Monsters

Love and Monsters zou oorspronkelijk in bioscopen verschijnen, maar uiteindelijk is de film op Netflix gezet. Een film met Dylan O’Brien in een post-apocalyptische wereld, de trailer sprak mij meteen aan! Mijn verwachtingen waren alleen niet al te hoog, dus ik liet de film gewoon op mij afkomen. Een goede beslissing, want deze film heeft mij aangenaam verrast!

Bron: Gids.tv

Joel heeft zeven jaar geleden zijn ouders verloren toen de wereld compleet was veranderd. Door een komeet werden kleine dieren gigantisch (zoals insecten, kikkers en meer), waardoor de aarde haast onbewoonbaar werd voor mensen. De mensheid is voor meer dan negentig procent uitgestorven, en de rest leeft in bunkers en zijn constant bang voor de grote beesten. Joel heeft zijn vriendin Aimee al jaren niet gezien, maar via een radio kan hij contact met haar leggen. Aangezien ze maar 80 mijl verderop woont, besluit Joel op een dag de mensen van zijn bunker achter te laten en Aimee te zoeken. Joel is alleen heel bang en verstijft meestal als hij een monster tegenkomt, dus zijn overlevingskansen zijn nogal laag…

Love and Monsters is een film die erg makkelijk gemaakt kon worden het afgelopen jaar, aangezien deze film bestaat uit een vrij kleine cast. De wereld is bijna uitgestorven en de kleine groepen mensen die nog leven, wonen ondergronds. Joels kolonie zit vol romantische stellen, dus hij wordt het uiteindelijk zat en besluit zijn vriendin te zoeken, die aan de kust met een kolonie leeft. Zijn reis verloopt alleen niet soepel, want al snel komt hij grote monsters tegen, maar wordt hij wel geholpen door andere overlevers. Hij wordt zelfs vergezeld door de meest aandoenlijke hond die je je maar kan voorstellen! De film is op veel punten erg spannend, maar wordt niet te vies of te goor. Deze post-apocalyptische setting doet je wel wat denken aan The Maze Runner (waar Dylan O’Brien ook de hoofdrol in speelde), The Fifth Wave en The Walking Dead, maar deze film is juist vrij verfrissend en doet je verlangen naar meer.

Dylan O’Brien weet alsnog erg veel humor in de film te stoppen, vooral omdat hij vrij onhandig is en weinig weet van het overleven. Toch leert hij snel bij, en voel je erg met hem mee. Het gezelschap dat hij tegenkomt op zijn reis is heel komisch en stoer en een bijzonder personage weet ook de gevoelige snaar te raken. Nu vond ik bepaalde punten in het verhaal lichtelijk voorspelbaar, maar dat leverde geen ergernis op. De special effects waren ook erg sterk, de gigantische insecten en dieren zagen er heel realistisch en angstaanjagend uit!

Love and Monsters is een heel vermakelijke film voor tijdens een avondje thuis, ik geef het een welverdiende 9! Hoewel het verhaal mooi is afgesloten, zou ik geen nee zeggen tegen een vervolg waardoor sommige personage meer schermtijd krijgen. Wie geeft trouwens Boy een Oscar-award? Want deze hond weet de film naar een hoger niveau te brengen. Als je zin hebt in een post-apocalyptisch verhaal met een vleugje humor en emotie, is dit absoluut een aanrader!

2 reacties

  1. Dennis zei ook al dat dit een verrassend leuke film was! Ik heb hem om m’n lijstje gezet om te kijken want de trailer ziet er ook veelbelovend uit!

    1. Jij vindt hem vast ook top! 😀

Laat een antwoord achter aan Lieke Antwoord annuleren

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.