Filmrecensie: Ni no Kuni

Netflix is dit jaar lekker bezig met het uitbrengen van anime. Zo pompen ze vele Ghibli-films op Netflix vanaf februari, maar in januari konden we al kennis maken met de film Ni no Kuni, een verfilming van een gamereeks die erg succesvol is. Ik had de game nog niet gespeeld (hoewel ik er wel twee Funko Pops van heb), maar ik was wel benieuwd naar deze animefilm. Was het de moeite waard om te kijken?

Bron: IMDb

Yu is een jongen in een rolstoel en is beste vrienden met Haru, een erg goede sporter. Haru’s vriendinnetje Kotona heeft een goede band met ze, maar al snel is er een groot gevaar. Kotona wordt neergestoken door een duister figuur en wanneer Yu en Haru haar proberen te redden, komen ze in een levensgevaarlijke situatie en worden de twee jongens wakker in een andere wereld vol magie, een middeleeuwse setting en vele bijzondere wezens. In deze wereld kan Yu wel lopen en komen ze erachter dat Kotona in deze wereld Astrid wordt genoemd en dat ze een prinses is! Om Kotona te redden, moeten ze heen en weer reizen tussen de werelden.

Ni no Kuni is een animefilm met wat goede makers, aangezien producenten van Studio Ghibli meewerkten aan deze film. De tekenstijl vond ik daarom er ook wat op lijken en vond ik het mooi om het contrast te zien tussen de echte wereld en de magische wereld waar de twee jongens in belanden. De kleuren zijn redelijk zacht, maar wel erg kleurrijk. De animatie verliep erg vloeiend, hoewel sommige gevechten naar mijn idee wat meer spektakel konden gebruiken.

Bron: IMDb

Het verhaal zelf was prima. Het was geen hoogstaand verhaal, maar als het verhaal eenmaal op gang komt, kom je in een snelle vaart en ga je vaak tussen werelden reizen en ontvouwt het verhaal zich meer en meer. De twee jongens komen erachter dat bekenden in hun wereld ook leven in de andere wereld, maar dan hele andere rollen spelen. Hun vriendin is een prinses in de andere wereld en ook andere personages in de echte wereld hebben een tegenhanger. Gaandeweg het verhaal krijg je steeds meer uitleg hierover, wat uitloopt tot een emotioneel en prachtige afsluiting waar ik even alle feels kreeg die je maar kon hebben. Mocht je halverwege de film nog niet overtuigd bent om de rest te zien, raad ik je zeker aan om de film af te kijken!

Vooral Yu is een personage waar je veel om geeft. Ook al zit hij in een rolstoel, Yu is zeker geen hulpeloos geval. Sterker nog, hij is juist degene die andere helpt en hun redt! In de magische wereld is hij verbaasd over zijn vermogen om te kunnen lopen, en merkt hij dat hij zichzelf zeker niet moet onderschatten. Hij is juist zo moedig en hij is een trouwe vriend, je kan niet anders dan sympathie krijgen voor deze jongen! De andere personages zijn soms wat vlakjes, maar zeker richting het einde weten de personages je veel meer te grijpen.

Ni no Kuni is een mooie film met niet al te veel poespas, maar wel met een hartverwarmend einde, mooie tekenstijl en een held waar je veel om gaat geven. De film weet niet een grandioze indruk op je achter te laten als je naar het totaalplaatje kijkt, toch krijgt de film van mij een mooie 7. De gameliefhebbers zullen wellicht afknappen op dit verhaal (ik hoorde dat de games erg anders zijn en weinig met de film te maken hebben), maar de algemene animeliefhebber kan zeker even twee uurtjes ontspannen en de avonturen van Haru en Yu beleven.

Heb jij deze film ook gezien, kan je eventueel ook de games aanbevelen?

Geef een antwoord

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.