Vorige week was het eindelijk feest, want Raya and the Last Dragon was voor alle abonnees te zien op Disney+. Een film waar ik al meer dan een jaar naar uitkeek, en een film waar ik van baalde toen duidelijk werd dat deze film niet in de bioscoop zou draaien. De trailer was zo veelbelovend en ik had meteen zin in een fantasy-avontuur met Aziatische invloeden, dus de verwachtingen waren hoog. Wist deze film de verwachtingen waar te maken?
Kumandra was 500 jaar geleden een mooie plek waarin draken en mensen in vrede naast elkaar leefden. Door een gevaarlijke plaag offerden de draken zich op voor de mensen, maar daarna werden de vijf volken verscheurd door oorlog. Raya is de prinses van Heart, een van de vijf volkeren. Wanneer haar vader alle volken uitnodigt om een stap te zetten naar vrede, dreigt de plaag weer terug te keren. Raya gaat op zoek naar de laatste draak Sisu, in de hoop om Kumandra weer een herenigd land te maken.
Raya and the Last Dragon is een prachtige familiefilm waarin je fantasie enorm wordt geprikkeld. Raya leeft in Kumandra, een wereld waarin vijf verschillende volken leven. Ze zijn allen gebaseerd op Aziatische cultuur, maar weten toch erg van elkaar te verschillen. Die Aziatische cultuur komt op verschillende manieren naar voren, zo is een overgroot deel van de cast van Aziatische afkomst. Dit is iets waar Disney twintig jaar geleden nooit aan gedacht zou hebben, maar nu zie je gelukkig de vooruitgang die al die tijd nodig was. De film is echt voor jong en oud. Kinderen kunnen hun ogen uitkijken door de verschillende locaties en de schoonheid van de draak Sisu, wat ook erg mooi oogt voor de volwassenen, die misschien iets meer hebben met de spanning van de plaag en de onderliggende thema’s die de film te bieden heeft.
Op visueel gebied is deze film echt een meesterwerk. Ik wist niet dat animatiefilms zo mooi konden zijn, want er zijn zo veel details en elke scène is weer een kleurrijk geheel. Zeker door al die verschillende locaties en de krachten van de draak Sisu kan je je keer op keer verbazen door de beelden, maar ook het verhaal weet je interesse te wekken. Kumandra is bijna volledig versteend, maar Raya weet tijdens haar zoektocht veel bondgenoten te krijgen. Een paar personages zijn ontzettend grappig en aandoenlijk, maar kunnen ook badass handelen als dat nodig is. Sisu was daarbij een vreugdevolle draak met een snufje onwetendheid, maar dat zorgde voor een aantal komische ontwikkelingen in de film. Hoewel er een paar kleine ”foutjes” te vinden zijn in de film waardoor niet alles even logisch was, kon je daar makkelijk omheen kijken. Ik zou zo meer beelmateriaal willen zien waarin je nog meer te weten zou kunnen komen over draken, want Sisu is zo fascinerend!
Raya and the Last Dragon was geweldig om te zien, en nu baal ik nog meer dat ik deze film niet in de bioscoop kon zien. Het zou namelijk perfect zijn voor het grote doek, dus ik hoop dat Disney zich snel bedenkt en voortaan zich niet weerhoudt om films in de bioscoop te vertonen (hopelijk is dat ook te doen als we eenmaal dit virus de baas zijn). Heb jij Raya and the Last Dragon al gezien? Laat me weten wat je ervan vond, en mocht je hem nog niet hebben gezien, ik geef hem een dikke 9!
