Recensie: De duistere voorspelling (De beproevingen van Apollo #2)

Titel: De duistere voorspelling (De beproevingen van Apollo #2)

Auteur: Rick Riordan

Vertaling: Marce Noordenbos

Genre: Spanning, Middle Grade, Fantasy

Uitgeverij: Van Goor

Bladzijdes: 398

Bindwijze: Paperback

ISBN: 9789000351039

Prijs: 18,99

Cijfer: 8/10

Link naar de pagina op Goodreads

 

 

Apollo vind het leven als sterfelijke niet al te leuk, maar hij moet nog zichzelf bewijzen als hij weer een god wil worden. Na zijn avonturen in Kamp Halfbloed, moet Apollo nu op avontuur door Noord-Amerika. Hij moet een gevaarlijk orakel vinden, maar er is genoeg gevaar. Een Romeinse keizer wil maar al te graag Apollo stoppen. De god krijgt gelukkig hulp van Calypso, Leo Valdez en de bronzen draak Festus. Samen gaan ze op reis, maar weten ze deze beproeving te halen?

Rick Riordan is een van mijn favoriete schrijvers. Zijn boeken over de moderne wereld die is verweven met mythologieën zijn stuk voor stuk geinig, spannend en ontzettend cool. De beproevingen van Apollo is het nieuwe verhaal van Riordan, dat gaat over de god Apollo die een sterfelijke puber is geworden en zijn plekje in Olympus weer terug moet verdienen. Het eerste deel vond ik al erg leuk, maar wist het vervolg dit te evenaren?

 

De schrijfstijl van Rick Riordan is weer zoals vanouds. Heldere, beeldende schrijfstijl waardoor je ondanks de hedendaagse setting (en verwijzingen naar bekende social media en bepaalde hypes zoals Pokémon Go) wordt meegesleept in een historisch avontuur vol mythologische figuren. Riordan schrijft vlot en weet in elk hoofdstuk weer een spannend avontuur te stoppen. Zoals gewoonlijk heeft de hoofdpersoon een opdracht, die af en toe wordt gedwarsboomd door kleinere opdrachten om hem verder te helpen op zijn avontuur. Apollo wordt bijgestaan door een diverse groep aan personages en Riordan stopt genoeg sarcastische en hilarische opmerkingen in zijn boek. De opzet van de boeken van Riordan zijn vaak hetzelfde, maar weten nooit te vervelen en Riordan weet altijd in originaliteit uit te blinken.

De duistere voorspelling was weer een feestje om te lezen. Apollo is een flamboyante, wat arrogante en grappige god die minder indrukwekkend is dan hij normaal is. Ook in dit deel worstelt hij met zijn sterfelijke lichaam, hij heeft nu zo veel beperkingen en is stukke minder getalenteerd. Hierdoor krijgt hij wel meer een heldhaftig karakter, omdat hij steeds meer andere voorop stelt en ziet dat de hele wereld niet om hem draait. Zijn karakterontwikkeling vond ik heel fijn. Er komen ook wat oude bekenden zoals Leo Valdez, wat voor mij echt een genot was. Deze serie is een vervolg op Helden van Olympus, dus ik vond het heel fijn om oude personages terug te zien die meer leven in de brouwerij brachten. Daarnaast kwamen er ook nieuwe personages voorbij die veel diversiteit uitstralen. Het mooie aan Riordan is dat hij de lgbt-community zeker een plek geeft in zijn boeken, maar het niet enorm benadrukt. Hun geaardheid/geslacht/ras is gewoon een deel van henzelf, maar vormt niet hun karakter. Zo zie ik het graag, want mensen die iets afwijken van de normale mens zijn niet perse speciale gevallen, ze zijn gewoon net als ieder ander. Petje af voor Rick Riordan!

De donkere voorspelling was weer grappig, spannend en origineel, alleen zat ik soms iets in een sleur. Die herhaling was soms niet compleet wat ik wilde, maar ik heb wel weer genoten van Apollo en de halfgoden. En dat einde… Ieeeehh, ik kan niet wachten op het derde deel! Ik vind het erg fijn hoe oude en nieuwe personages bij elkaar komen, dit mythologische avontuur mag van mij nog wel even doorgaan!

Geef een antwoord

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.