Recensie: De jongen met twee namen

Titel: De jongen met twee namen

Auteur: Maggie Harcourt

Vertaling: H.C. Kaspersma

Genre: Contemporary, Young Adult

Uitgeverij: Young & Awesome

Bladzijdes: 352

Bindwijze: Paperback

ISBN: 9789025876739

Prijs: 18,99

Link naar de pagina op Goodreads

Lexi organiseert met haar vader veel conferenties, waarbij ze het liefst nerdy conventies organiseert. Naast school is ze in het weekend vaak te vinden in hotels, waar ze met haar vader hele conferenties verzorgt. Nadat ze een geweldig vooruitexemplaar van een fantasyboek heeft gelezen, kan ze niet wachten om de auteur te ontmoeten. Haydn Swift is vast een indrukwekkende auteur! Als ze Haydn eenmaal ontmoet, komt ze erachter dat het een pseudoniem is, want hij heet eigenlijk Aidan Green, een jongen waarmee ze op een vorige conferentie al problemen mee had. Is deze arrogante en bijdehante jongen de auteur die ze zo goed vind? 

Een meisje die conferenties organiseert, auteurs spreekt en gek is op conventies. Wauw, dat klinkt tof! Ik ben zelf gek op conventies, dus een boek over boekconferenties sprak mij meteen enorm aan. Een nerdy maar romantisch verhaal is ideaal om te lezen om een goed gevoel te krijgen, dus dit boek wilde ik zeker een kans geven! Ik pakte het boek daarom ook snel op toen ik het binnen kreeg, ik had hoge verwachtingen. Was dit boek het nerdverhaal waar ik naar verlangde, of was het juist een afknapper?

De jongen is een nerdy, maar aandoenlijk verhaal over twee pubers die allebei een heel bijzonder leven hebben. Lexi is vanaf jongs af aan betrokken bij de conferenties van haar vader. Hij organiseert het hele jaar grote evenementen en Lexi werkt nu zelfs mee in het bedrijf van haar vader. Haar school verwaarloost ze een beetje, maar ze is wel fanatiek wat het organiseren betreft. Aidan is juist een ietwat arrogante puber die op jonge leeftijd een fantastisch boek heeft geschreven, maar achter zijn arrogantie schuilt ook een heel fijn karakter. De twee hebben een slechte start, maar gaandeweg de meerdere conferenties leren ze elkaar beter kennen. Hun band vond ik erg fijn en hun onderlinge sarcastische opmerkingen zijn erg grappig.

Het leven dat draait om conferenties is erg leuk, maar je merkt ook wel de andere kant ervan. De vader van Lexi is zelfs zo gemotiveerd rondom zijn werk, dat Lexi’s moeder uiteindelijk de twee heeft verlaten. Het leven van Archie heeft ook een mindere kant, aangezien zijn ouders weinig over zijn schrijfwerk willen weten. Dit zorgde voor de nodige drama, want zo zie je maar dat het conventieleven niet alleen maar om leuke dingen draait. Ik vond het alleen jammer dat de band tussen de twee zo snel al zo sterk was. Door hun slechte start had ik het idee dat de twee nog lange tijd op elkaar zouden vitten, maar ze hadden al snel lichte gevoelens voor elkaar. Hierdoor was het verhaal niet heel spannend, maar het is daardoor wel een luchtig verhaal waar je lekker bij kan wegdromen. Daarbij kunnen veel boekenliefhebbers en conventiegangers veel dingen herkennen tijdens het lezen van dit boek, wat ik zelf een hele verademing vond.

Heb je zin in een lekker luchtig verhaal over twee nerdy pubers die ondanks een slechte start een fijne band opbouwen, midden tussen alle organisatoren, acteurs, auteurs en meer? Dan is dit boek zeker wat voor jou! Als fanboy herkende ik veel dingen in dit verhaal en vond ik beide personages erg sprekend en weten ze zowel voor grappige als zielige kanten van het boek aan te kaarten. Ja hoor, ik zou wel meer boeken van Maggie Harcourt willen lezen! Oftewel, een ideaal boek voor de romantici onder de fanboys en fangirls!

Beoordeling: 8/10

Ik heb dit boek mogen ontvangen als recensie-exemplaar, in ruil voor een eerlijke recensie en promotie op social media, waar ik de uitgeverij zeer dankbaar voor ben.