Titel: Het Dodenhuis
Auteur: Sarah Pinborough
Vertaling: Carla Hazewindus
Genre: Young Adult
Uitgeverij: Best of YA, Van Goor
Bladzijdes: 271
Bindwijze: Hardcover
ISBN: 9789000361670
Prijs: 18,99
Link naar de pagina op Goodreads
Toby woont in het Dodenhuis, een huis voor Defecten. Defecten zijn kinderen met een virus waardoor ze sterven. Wanneer een kind eenmaal symptomen laat zien, wordt diegene meegenomen naar de bovenste verdieping en niemand ziet ze terug. Toby leeft in angst, omdat hij bang is om te sterven. Wanneer een nieuwe groep kinderen in het Dodenhuis komen, ontmoet Toby Clara, een meisje die alles heeft verloren. Clara wil zeker niet dat haar leven in het Dodenhuis, maar is dit wel mogelijk?
Sarah Pinborough is naar mijn idee een fantastische schrijfster, wat ze zeker heeft bewezen met 13 minuten. Nu is haar nieuwe boek uit, Het Dodenhuis. Door de achterkant van het boek verwachtte ik weer een heftige thriller, dus al snel begon ik in dit verhaal. Uiteindelijk moest ik mijn verwachtingen wat veranderen, aangezien Het Dodenhuis anders is dan de achterflap je laat denken.
De schrijfstijl van Sarah Pinborough is weer erg fijn. Net als 13 minuten zat ik lekker in het verhaal en kwam ik er ook niet snel uit. Sarah houdt je nieuwsgierig naar het einde en de lugubere setting van het Dodenhuis zorgt ervoor dat je vol spanning het boek leest. Het Dodenhuis speelt zich af op een afgelegen plek, zelfs de kinderen weten niet waar ze precies zijn. Het idee dat je als kind in een huis komt waar er gewacht wordt op je dood is echt gruwelijk, helemaal omdat de kinderen niet weten wat er gebeurt als je eenmaal met de lift naar de bovenste verdieping gaat. Ook zijn de verpleegsters erg vreemd en akelig en weet je als lezer niet wat de zusters precies uitspoken. Ik was hier heel nieuwsgierig naar, maar de focus in Het Dodenhuis ligt niet op de spanning, maar juist op hele andere thema’s.
Het Dodenhuis behandelt veel onderwerpen, zoals het verliezen van hoop en angst. De kinderen in het huis willen allemaal niet dood, maar door hun bijzondere ziekte zullen ze dat wel gaan doen. De details rondom de ziekte en de plek van het Dodenhuis blijven wat vaag, maar daardoor wordt wel de nadruk gelegd op alle kinderen in het huis. Ieder kind reageert anders op de situatie. De een probeert opstandig te reageren, uit zichzelf in woede of leeft juist in voortdurende angst. Toby en Clara waren naar mijn idee ook de meest perfecte personages om over te lezen. Ze willen nog hun eigen weg gaan (ondanks hun benarde situatie) en weten ook aan anderen te denken. Je krijgt af en toe wat herinneringen van Toby over het leven voor het Dodenhuis, waardoor je nog meer medelijden met hem krijgt. Hij is een vriendelijke jongen die een heel leven voor zich wilde hebben, maar al zijn toekomstdromen kunnen geen werkelijkheid meer worden. Toch weet hij in het Dodenhuis bepaalde wensen te verwezenlijken, wat heel mooi is om te zien.
Dit boek heeft minder spanning en actie dan ik had verwacht, waardoor ik aan de ene kant wat teleurgesteld raakte. Ik verwachtte martelpraktijken op de bovenste verdieping en enge taferelen, maar dit boek liet juist de aanloop zien naar de dood van een kind (of in dit geval, meerdere kinderen) in een uitzichtloze situatie. Niet alleen de angst komt in dit boek naar voren, maar ook liefde, vriendschap, woede, verdriet en meer. Het is soms even zoeken, maar dan zie je de kracht in dit verhaal. Ik was eerst niet enthousiast over dit boek, maar hoe langer ik erover nadenk, hoe beter ik hem begin te vinden. Dit boek bevat hele andere thema’s dan het andere boek van Sarah Pinborough. Als je dat eenmaal door hebt, kan je de schoonheid van dit boek ontdekken.
Beoordeling: 7/10
Ik heb dit boek mogen ontvangen als recensie-exemplaar van uitgeverij Unieboek, in ruil voor een eerlijke recensie en promotie op social media.
