Recensie: Obsidian (Lux #1)

Titel: Obsidian (Lux #1)

Auteur: Jennifer L. Armentrout

Vertaling: Erica van Rijsewijk

Genre: Fantasy, Romantiek, Young Adult

Uitgeverij: Zomer & Keuning

Bladzijdes: 438

Bindwijze: Paperback

ISBN: 9789401913706

Prijs: 15,00

Link naar de pagina op Goodreads

Katy verhuist met haar moeder vanuit Florida naar West Virginia, aangezien haar moeder na de dood van haar vader een paar jaar geleden een nieuwe start wil hebben. Katy is niet heel blij hiermee, aangezien deze stad erg klein is en als boekblogger haast geen internet heeft. Naast haar woont de familie Black. Daemon Black is onvriendelijk, maar het is wel een adembenemende jongen. Katy probeert Daemon flink te vermijden, maar het lot zorgt ervoor dat ze naar elkaar toe zullen groeien…

Ik heb al een aantal recensies van bloggers over dit boek gelezen en haast iedereen was erg enthousiast. Mijn fangirl las zelf dit boek, maar zij gaf hele andere meningen. Ze vond het een boek om lekker weg te lezen, maar de kwaliteit van het boek is erg laag. Het zou een stoere versie zijn van Twilight. Aangezien ik het soms wel lekker vind om boeken te lezen die ik afgrijselijk vind (zoals Het huis van de nacht-serie of De Selectie-serie), wilde ik deze serie ook eens proberen.

Obsidian is inderdaad precies wat ik me ervan had voorgesteld: een boek met een afgrijselijke relatie, een domme hoofdpersoon en tenenkrommende passages. Daarbij is er haast geen originaliteit, aangezien je heel veel vergelijkingen kon trekken met Twilight. Meisje verhuist met een van haar ouders, leert geheimzinnige jongen kennen waar ze verliefd op wordt, de jongen blijkt niet menselijk te zijn en er zijn gevaarlijke wezens die Katy kunnen aanvallen. Zelfs de personages kon je linken aan personages van Twilight! Bij vele stukken vroeg ik me zelfs af of Jennifer L. Armentrout niet aangeklaagd zou kunnen worden wegens plagiaat…

Katy wordt de stoere versie van Bella genoemd, maar ik vind dit totaal niet kloppen. Katy is een boekblogger, maar dit komt vrij weinig aan bod. Ja, ze vindt het stom dat ze geen Wi-Fi heeft en gaat naar de bieb, maar dat is het? Ze vindt Daemon maar een hork, maar ze slijmt wel als ze alleen al aan zijn buikspieren denkt… Serieus, hoe vaak kan je wel niet met een ontbloot bovenlijf gespot worden door je buren? Katy heeft geen pit, maar wordt puur verliefd door uiterlijke kenmerken en maakt domme beslissingen die absoluut geen dapperheid laten zien. Ook Daemon kon ik haast niet uitstaan. Hij is heel manipulatief, arrogant en uit de hoogte.

Dit is een klein beetje spoileren, maar Deamon is een Lux: een soort alien die bestaat uit licht. Wow super toevallig, Lux betekent in het Latijns ”licht”… Drie keer raden wie de grote vijand is van de Lux en wat de Latijnse term daarvoor is die er aan wordt gegeven… De Lux zijn wel interessant en hebben bijzondere krachten, maar het vertoont weer te veel verbanden met onze bekende glinsterende vampier. Maar goed, is dit boek dan echt afschuwelijk? Het antwoord is ja, maar dat wil niet zeggen dat ik het boek niks vind. Het leest lekker weg en ik vond het juist leuk om af en toe flink te facepalmen tijdens het lezen van dit boek. Ik zette zelfs in mijn Instagramstories filmpjes waarin ik quotes voorlas en flink geïrriteerd raakte. Neem dit boek dus met een flinke korrel zout en geniet van wat tenenkrommende romantiek! Wie weet dat ik zelfs de vervolgdelen lees, puur omdat het haten op dit boek ook wel goede kanten heeft. Een aanrader voor mensen die zin hebben in een fout boek of die een andere versie van Twilight willen lezen.

Beoordeling: 3/10