Recensie: Phobos (Phobos #1)

Titel: Phobos (Phobos #1)

Auteur: Victor Dixen

Genre: Science Fiction, Romantiek, Young Adult

Uitgeverij: Querido

Bladzijdes: 398

Bindwijze: Paperback

ISBN: 9789021403403

Prijs: 17,50

Cijfer: 6/10

Link naar de pagina op Goodreads

 

Léonor is gekozen om mee te doen met het eerste ruimteschip die naar Mars gaat om daar te wonen. Zes jongens zijn gescheiden van zes meisjes op het ruimteschip en elke dag kunnen er gesprekken van zes minuten tussen een jongen en meisje worden gemaakt. Bij de landing op Mars kiezen de pubers hun partner waar ze de rest van hun leven mee zullen blijven. Er zijn allemaal camera’s in het ruimtestation, dus het is een ruimteavontuur en datingshow! De hele wereld kijkt mee en Léonor wil graag een jongen vinden waar ze van kan houden op het ruimteschip, zeker na haar zware verleden. Maar is deze ruimtereis en datingshow wel goed georganiseerd?

 

Victor Dixen is een Franse schrijver, die zelfs afgelopen zaterdag bij de Donner in Rotterdam was voor een Book Club. Deze schrijver kreeg veel lof in Frankrijk en in Nederland wordt zijn naam ook bekend. Een datingshow in de ruimte is een erg uniek concept, dus ik wilde zeker een poging wagen aan het werk van deze schrijver. Zo gezegd, zo gedaan.

De schrijfstijl van Victor Dixen vond ik ontzettend Frans aanvoelen (huh?). Juist,  Frans. Ik weet niet precies wat het was, maar ik merkte gewoon aan de schrijfstijl dat dit een vertaling was van een Franse auteur, aangezien de beschrijvingen van personages en de locaties heel nauwkeurig was, met een mooie woordenschat en met emotie. Victor wist mijn aandacht te grijpen door het interessante ruimteschip waar de twaalf pubers in leven. Er zijn zelfs wat schetsen in het boek van het ruimteschip ter verduidelijking, maar de uitleg van Victor schepte al een heel goed beeld van het ruimteschip en de voorbereidingen die de pubers moesten maken. Het hele concept van Phobos vond ik heel tof en ik vond het heel interessant om te zien hoe de wereld reageerde op alle ontwikkelingen in de datingshow.

 

De twaalf pubers komen allemaal uit een ander land en dragen allemaal een geheim met zich mee, waardoor de personages heel divers waren. Dit was voor mij zowel een aantrekkelijk punt als struikelblok. De geheimen die de pubers hadden brachten genoeg spanning mee, maar al die verschillende culturen vond ik ook wat verwarrend. Veel gesprekken vond ik ontzettend stroef verlopen en de dingen die de ruimtebewoners zeiden vond ik totaal niet bij hun leeftijd passen, waardoor ik die korte dates maar heel raar vond. Daarbij waren er verschillende soorten perspectieven voor wanneer er werd geswitcht naar de aarde, het beeldscherm van de datingshow of Léonor. Dat switchen vond ik voornamelijk vervelend en de badguys in het boek waren ook echt puur slecht en hadden weinig inhoud, wat ik nogal jammer vond.

 

Ik heb wel veel aan te merken op Phobos, maar dit boek is zeker leuk om te lezen. Ik ging er snel doorheen en het einde maakte mij zeker nieuwsgierig naar het volgende deel, maar de personages waren voor mij niet tastbaar genoeg. Phobos is dus niet helemaal wat ik ervan had verwacht, maar het verhaal biedt al veel opties voor de vervolgdelen. Phobos2 mag dus snel komen, want er zijn genoeg lezers die staan te popelen om verder te lezen…

Geef een antwoord

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.