Titel: Romeo & Julia (Wereldklassiekers #1)
Auteur: Tiny Fisscher
Illustraties: Sophie Pluim
Genre: Klassieker
Uitgeverij: Blossom Books
Bladzijdes: 168
Bindwijze: Hardcover
ISBN: 9789463492508
Prijs: 24,99
Link naar de pagina op Goodreads
Romeo & Julia is een groot meesterwerk in Shakespeare, alleen is deze door het oude Engels erg lastig te lezen. Vele grappen komen niet aan, en er zijn veel woorden die je als hedendaagse lezer niet volledig kan begrijpen. Blossombooks besloot wereldklassiekers te gaan hertalen, de eerste is het toneelstuk van Shakespeare door Tiny Fisscher. Het eerste deel van een reeks aan wereldklassiekers, maar zijn ze de moeite waard om te lezen?
Ik heb vroeger voor Engels vaak Romeo & Julia moeten lezen, maar klassikaal keken we ook bewerkingen van dit theaterstuk. Ik wist dus al veel van het verhaal, maar de grote lijnen was ik langzaam kwijt en op de middelbare school had ik nog niet een gevoel dat dit toneelstuk zo geweldig was als werd gezegd. Het was daarom fijn om Romeo & Julia te lezen wanneer deze behapbaar is. Het oud Engels vond ik maar onduidelijk, maar Tiny Fisscher weet het theaterstuk tot een romanvorm om te toveren. Afgezien van twee kleine zinnen die ik niet helemaal begreep (deze staan onderaan deze recensie, wellicht dat jij ze begrijpt) was het verhaal nu duidelijk en werd het verhaal ook op mooie wijze omschreven. Ik vloog zo door het boek heen, dus dat is zeker een pluspunt.
Het verhaal zelf is natuurlijk niet het originele werk van Tiny Fisscher, dus het is lastig om het verhaal te beoordelen. Aangezien de meeste delen van het boek nogal voorspelbaar waren omdat ik Shakespeares werk al had gelezen, was het verhaal geen enorme verrassing. Daardoor vind ik de volgende wereldklassiekers in de reeks wel interessanter, omdat die gaan over verhalen waar ik juist weinig van weet. Romeo & Julia is op sommige punten, naar mijn mening, wat problematisch (verheerlijking van zelfmoord door liefdesverdriet, de snelle opbloeiende liefde die wellicht vandaag de dag als halve aanranding wordt gezien, het feit dat Julia dertien jaar is en Romeo volgens de bronnen rond de twintig jaar zou zijn). Maar goed, zulke thema’s compleet veranderen zou afbreuk doen aan het origineel, dus ik vind Tiny’s keuzes wat betreft het verhaal erg logisch. Sterker nog, ze heeft de chronologie en tijdlijn van het verhaal logischer gemaakt dan het origineel! Erg fijn dat deze hertaling de kwaliteit van het origineel wat kan verbeteren, zonder dat de kern van het verhaal verloren gaat.
En dan heb ik nog helemaal niet gesproken over de fenomenale illustraties van Sophie Pluim. De cover is al prachtig met de gouden letters, maar de inhoud bevat ook een paar prenten van Sophie die enorm passen bij het verhaal, een klassiek tintje hebben en de romantische en duistere ondertoon van het verhaal weten te verbeelden. Alleen al daarvoor zijn de wereldklassiekers echt een plaatje voor in je boekenkast!
Hoewel het verhaal van Shakespeare nog steeds niet mijn ding is, vind ik het wel fijn dat dit werk nu leesbaar is gemaakt tot romanvorm. De schrijfstijl is naar behoren, de illustraties zijn indrukwekkend en de aanpassingen in het verhaal zijn subtiel maar effectief. Het verhaal zelf was voor mij niet denderend omdat ik het al kende, maar ik weet zeker dat de volgende wereldklassiekers een nieuwe wereld voor me kunnen openen.
Beoordeling: 7/10
Dan nu nog de twee zinnen waar ik niet helemaal uitkwam. Noem het mierenneuken, maar het waren de enige twee zinnen waar ik even bij stilstond, aangezien ik ze niet volledig begreep. Op bladzijde 129 is Julia met haar dienstmeid (die ze als een tweede moeder ziet) in haar kamer nadat ze tegen haar vader zei dat ze met Paris wil trouwen, en dan wordt het volgende gezegd: ”Samen met Donna heeft ze (Julia) een mooi toilet bij elkaar gezocht”. Nu kwam ik na wat zoekwerk erachter dat een toilet een nachtjapon voor vrouwen is, maar wellicht had dit wat duidelijk in de tekst kunnen staan, aangezien ik nu het beeld had dat Julia en Donna een wc aan het zoeken waren, haha! Op bladzijde 148 zegt Paris: ”Ik vertrouw het niks.” Het zou kunnen dat dit correct Nederlands is, maar ik vond het zelf niet heel prettig lezen, dus ik struikelde er even over. Maar laat je dit vooral niet afschrikken, want de rest van het verhaal is ontzettend prettig om te lezen!
