Titel: Schaduwheer (De Duistere Machten #2)
Auteur: Cassandra Clare
Vertaling: Lia Belt
Genre: Fantasy, Young Adult
Uitgeverij: Moon Young Adult
Bladzijdes: 703
Bindwijze: Paperback
ISBN: 9789048836734
Prijs: 22,50
Cijfer: 8/10
Link naar de pagina op Goodreads
De Schaduwjagers hebben het zwaar te verduren. Emma verlangt naar haar parabatai Julian, terwijl hier een grote vloek op rust. Mark Blackthorn is ook terug in de groep, maar heeft nog moeite om weer een schaduwjager te worden. Daarbij is het hof van Onseelie uit op narigheid. De Onseelie-koning, de Schaduwheer, wil een einde maken aan de Koude Vrede en doet er alles aan om een einde te maken aan de Blackthorns. De oplossing kan het Zwarte Boek der Doden zijn, maar kunnen de schaduwjagers dit boek vinden en wat zijn de gevaren hierachter?
Cassandra Clare is een fenomenale schrijfster en weet van de Schaduwjagerswereld een groot succes te maken. Er zijn al meerdere series uitgebracht over deze wereld, korte verhalen en meer. De Duistere Machten is een nieuw verhaal en een soort vervolg op De Kronieken van de Onderwereld en De Kronieken van de Academie voor Schaduwjagers. Het eerste deel vond ik wel tof, maar was ook wel een vrij dik verhaal. Schaduwheer is een ook een flinke pil, dus ik was op het eerste gezicht wel geïntimideerd. Pakte Schaduwheer uiteindelijk wel goed uit?
De schrijfstijl van Cassandra Clare is weer zoals ik ben gewend. Clare beschrijft het verhaal vol detail, maar weet ook de vaart er lekker in te houden. Er zitten genoeg spannende gevechten in het verhaal, die dan weer worden afgewisseld door conversaties tussen personages waardoor zij meer uitgediept worden. Er wordt constant wel wat interessants beschreven, maar soms gaat Clare hier wel wat de mist in. Om eerlijk te zijn had dit boek wel wat dunner gekund, je merkt wel dat er het verhaal wordt uitgemolken. Dit is alleen maar leuk voor de fanatieke fans, maar hierdoor kan het verhaal wel wat langdradig worden.
Hoewel ik meer heb met de oude personages van De Kronieken van de Onderwereld, begin ik de nieuwe personages steeds meer te waarderen. Ik had in het eerste deel nog niet een enorme klik met Emma, Julian, Mark en de andere schaduwjagers, maar in dit deel leerde ik ze wat beter kennen en begin ik ze steeds leuker te vinden. Misschien ook weer niet een heel goed teken, aangezien ik Clare er wel vooraan zie om een van mijn geliefde personages te laten sterven… Ook ben ik erg tevreden hoe Clare LGBT+-personages in haar boek laat verschijnen. Dit voelt totaal niet geforceerd aan en bepaalde sekses of seksuele voorkeuren hebben wel degelijk een doel in het verhaal. Dit leverde vele interessante wendingen en ook de schaduwjagerswereld kan nog wat progressie krijgen in de acceptatie van minderheden. Mochten mensen nog te veel heimwee hebben naar oude personages: deze komen in bepaalde hoofdstukken gelukkig nog wel aan bod, zodat je ze toch niet helemaal hoeft te missen.
Waar kan ik deze boeken het best mee vergelijken? Een Netflixserie die naar gevoel eigenlijk te veel afleveringen heeft. Ondanks dat je weet dat er veel afleveringen zijn, kijk je toch met gemak een heel seizoen uit als je er eenmaal aan begint… Dit had ik dus precies met Schaduwheer. Wanneer ik begon met lezen dacht ik dat ik nog een heel eind moest, maar ik kwam er juist met gemak doorheen. Cassandra Clare kan mij op leesgebied enorm vermaken, dus ik heb zeker genoten van dit verhaal! Het einde gaf mij ook een flinke schok, dus ik kan niet wachten op het derde deel in deze serie. Cassandra Clare mag dan wel iets uitmelken met haar boeken, maar aan de andere kant ben ik nog steeds niet uitgekeken op de schaduwjagerswereld!
