Recensie: Schildpadden tot in het oneindige

Titel: Schildpadden tot in het oneindige

Auteur: John Green

Vertaling: Aleid van Eekelen-Benders

Genre: Contemporary, Young Adult

Uitgeverij: Gottmer

Bladzijdes: 302

Bindwijze: Paperback (maar ook hardcover!)

ISBN: 9789025768539

Prijs: 15,99

Cijfer: 10/10

Link naar de pagina op Goodreads

 

Aza Holmes is een meisje die moet dealen met veel angsten en dwanggedachten. Ze is constant bang door de sterven aan microben en weet haast niet of ze zelf een ”ik” is, of juist een ”wij”, aangezien ze vol zit met bacteriën. Haar moeder en haar psychiater weten van haar angsten, maar ze vertelt ze niet snel aan de buitenwereld.

Aza en haar beste vriendin Daisy horen dat een miljardair is gevlucht en een beloning naar zijn verblijfplaats wordt beloond met honderdduizend dollar. De dames hebben dit geld zeker nodig voor hun studie, dus besluiten ze op zoek te gaan naar deze miljardair. De zoon van deze miljardair is Davis, die samen met zijn broertje woont in het grote landhuis van zijn vader. Zo wonen er met elke dag personeel om hun heen en een tuatara, een zeldzaam reptiel dat al het geld van de vader van Davis zal erven mocht hij ooit sterven. Aza kent Davis van vroeger, dus worden herenigd, wat eventueel kan leiden tot meer.

Aza was vroeger verliefd op Davis en deze gevoelens komen langzaam terug, maar is dit wel een goed plan? Aza kan haast niet tegen aanrakingen van anderen door haar grote angsten tegen ziektes en haar dwanggedachten, dus de negatieve spiraal van gedachten brengt haar steeds meer in het nauw. Kan Aza haar dwanggedachten overwinnen, en waar is de vader van Davis?

John Green behoort tot één van mijn favoriete auteurs. Zijn schrijfstijl is fantastisch, zijn personages zo betoverend en zijn verhalen zitten vol mooie boodschappen. Hij is nu terug met Schildpadden tot in het oneindige, met een cover die ik op het eerste gezicht niet mooi vond. Boy, I was wrong! De cover past perfect bij het verhaal en hoewel ik bang was dat dit verhaal zou tegenvallen, heb ik juist enorm genoten van dit verhaal. John Green is terug en weer net zo goed als ervoor!

De schrijfstijl van John Green is weer precies zoals ik gewend ben. Hij weet gewoon te toveren met taal! Zijn schrijfstijl is heel fijn om te lezen. Ik wilde gewoon alle informatie langzaam in mij opnemen, terwijl ik aan de andere kant lekker door wilde lezen. Het was haast het moment dat je net keihard naar beneden daalt in een achtbaan: je wilt genieten van het moment en die kick voelen, terwijl je aan de andere kant lekker door wilt racen over de baan. Ik heb de boeken van John Green echt gemist, dus het was echt een feest om Schildpadden tot in het oneindige mee te kunnen maken. Daarbij wil ik ook zeker een applausje geven aan de vertaler. De boeken van John Green vertalen lijkt mij een hele lastige opgave, maar het is echt goed gedaan.

 

Het verhaal bevat weer elementen die typisch John Green uitstralen: bijzondere personages die haast zo intrigerend zijn dat ze alleen fictief kunnen bestaan, bijzondere en intelligente uitspraken die je het liefst driehonderd keer opnieuw wilt lezen en een einde waar je een wow-gevoel van krijgt. Hoewel er zeker sprake is van romantiek in dit boek, is het zeker niet het hoofdthema. Dit boek gaat ook over rouw, mentale gezondheid, vriendschap en ook een boel nerdyness. Daisy schrijft namelijk fanfiction over Star Wars, wat hele grappige en nerdy gesprekken oplevert. Ook wat referenties naar superhelden komen in het boek voor, wat de personages nog leuker maken.

Aza is een heel bijzonder personage, aangezien ze grote angsten heeft en haar dwangstoornissen moet bedwingen. Dit is iets wat John Green vroeger ook had, dus het heeft een bepaalde touch van ”own voices”. Ik vond de dwangstoornissen heel heftig om te lezen, maar ze waren ook ontzettend realistisch. Aza heeft haast een oorlog in haar hoofd, ik kreeg al snel medelijden met haar. Daisy is een vrolijke meid die goed kan babbelen, maar gaandeweg van het verhaal merk je ook dat haar situatie niet al te rooskleurig is. En dan hebben we nog Davis, de zoon van de miljardair die Aza kent van vroeger. Hij is ondanks alle rijkdom heel gewoon gebleven, heeft een lastige band met zijn vader (zeker door de verdwijning van zijn vader) en hij is heel welbespraakt (hoewel hij zijn woorden beter kan uiten op papier). Iedereen had zijn of haar eigen karaktertrekken en bijzonderheden, waardoor je alle personages zeker in je hart gaat sluiten.

Schildpadden tot in het oneindige is een bijzonder verhaal dat mij zeker bij zal blijven. Ik had dit boek binnen 24 uur uit, puur omdat ik gewoon niet wilde stoppen met lezen. Ik ben echt gek op zijn verhalen en na het lezen van dit boek, ben ik echt dol geworden op de cover. Het weet precies de sfeer uit het boek te laten zien en ook de titel is maar al te goed gekozen. Ik ben weer helemaal in de ban van John Green! Dat is maar goed ook, want uitgeverij Gottmer gaat al zijn boeken uitgeven in een nieuw jasje. Supertof, want ik hoop dat zo veel meer lezers die nog niet alle boeken van John Green hebben gelezen beginnen aan zijn verhalen. Schildpadden tot in het oneindige is een verhaal dat voor mij oneindig had mogen duren!

4 reacties

Naar het reactie formulier

    • Aleid van Eekelen op november 26, 2017 om 11:23 am
    • Reageer

    Een applausje, wat leuk! Ik ben er blij mee (en natuurlijk ook met de rest van je recensie)!

    1. Goed om te horen Aleid! 🙂

    • Marieke op januari 8, 2018 om 1:03 am
    • Reageer

    Ik heb het boek ook liggen want man wat hou ik van John Green’s schrijfstijl, helaas ben ik er nog niet aan toegekomen om het te lezen want ik ben nog bezig in een ander boek. Door deze recensie te lezen krijg ik nog meer zin in: Schildpadden tot in het oneindige. Tijd om door te lezen dus.

    1. Alvast heel veel leesplezier Marieke, hopelijk vind je het boek ook ontzettend mooi! 🙂

Geef een antwoord

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.