Recensie: Voor ik je loslaat

Titel: Voor ik je loslaat

Auteur: Marieke Nijkamp

Vertaling: Ineke van Bronswijk

Genre: Contemporary, Young Adult

Uitgeverij: HarperCollins Holland

Bladzijdes: 319

Bindwijze: Paperback

ISBN: 9789402700565

Prijs: 17,99

Cijfer: 4/10

Link naar de pagina op Goodreads

 

Corey en Kyra zijn opgegroeid in een klein plaatsje in Alaska, namelijk Lost Creek. Beide meisjes zijn onafscheidelijk, alleen is Kyra niet geliefd bij de rest van de bewoners. Kyra heeft namelijk veel mentale problemen en Lost Creek begrijpt haar niet echt. Corey verhuist alleen en moet Kyra verlaten, maar ze belooft snel terug te keren. Een paar dagen voordat Corey weer Lost Creek gaat bezoeken, krijgt ze te horen dat Kyra dood is aangetroffen, ze is verdronken onder het ijs. Corey vermoedt dat er iets gloeiend mis is in Lost Creek en dat er geheimen zijn die ze moet ontrafelen. In Lost Creek aangekomen ziet ze dat het dorp enorm is veranderd. Wat is hier aan de hand?

Marieke Nijkamp is oorspronkelijk een Nederlander, maar werd in de Verenigde Staten enorm bekend toen ze This is where it ends schreef. Hoe tof is het dat een Nederlander internationale bekendheid kan krijgen! Dit boek had ik laatst gelezen en ik besloot snel haar nieuwe boek te lezen, Voor ik je loslaat. This is where it ends vond ik een goed boek, maar was Voor ik je loslaat dat ook?

Laten we met de goede punten beginnen. Marieke Nijkamp schrijft echt heel goed. Ze weet emoties mooi te verwoorden, weet een serieuze lading in het verhaal te brengen en ik las dit boek binnen twee dagen uit. Het is niet dat het een easy read is, dat zeker niet, maar op de een of andere manier vloog ik door dit boek heen. Nijkamps schrijfstijl is erg prettig en dat was een groot voordeel van het boek. Het verhaal lag mij uiteindelijk niet, maar door de manier van schrijven van Marieke zou ik zo een nieuw boek van haar oppakken. Helaas waren er wel wat vertelvormen die ik was onlogisch vond. Zo word het perspectief van Corey afgewisseld met telefoongesprekken, gesprekken in scriptvorm en brieven. De brieven vond ik erg fijn, maar de gesprekken in script-vorm hadden totaal geen toegevoegde waarde aan de manier van vertellen. Het was wat overbodig en ik had de hoofdstukken in script-vorm had ik liever op een andere manier gelezen.

 

 

Lost Creek is een van de meest vreemde plekken waar ik over heb gelezen. De hele bevolking wekte ontzettend veel frustratie bij mij op. Alle bewoners zijn eerst heel negatief over Kyra, maar sinds haar dood lijkt het net alsof ze haar haast vereren als een heilige profeet. Corey snapt hier niks van en de inwoners zijn heel negatief tegen haar. Ze zeggen dat Corey het niet snapt en dat het dorp op positieve wijze is veranderd, maar echt uitleg geven ze niet. De dood van Kyra vindt Lost Creek heel natuurlijk, terwijl het absurd is dat ze een zelfmoord kunnen accepteren. Zeker op het einde vond ik de spanning juist op een hele negatieve wijze schokkend en kreeg ik juist veel emoties als woede en onrust. Deze frustraties zorgden ervoor dat ik een heel ontevreden gevoel had toen ik het boek uitlas. Is er wel enige vooruitgang geweest in het verhaal? De hele zoektocht van Corey heeft haast niks teweeg gebracht, waar ik absoluut niet blij mee ben.

Nog een kleine opmerking over de diversiteit die in dit boek naar voren komt. Ik zal niks verklappen, maar er zijn personages in dit boek die niet heteroseksueel zijn. Dit wordt vrij subtiel verwerkt in het boek. Dit vind ik erg fijn, aangezien je seksualiteit niet jou definieert, maar juist iets is wat bij je hoort. Wat ik wel wat vreemd vond, is dat het eigenlijk een overbodig feit was in het verhaal. Ik had meer het gevoel dat dit aspect in het verhaal werd toegevoegd, puur om diversiteit naar voren te brengen in het verhaal. Het voelde meer aan alsof de personages geforceerd waren om een bijzondere seksualiteit te hebben, maar dit zou ook aan mij kunnen liggen.

 

Voor ik je loslaat is helaas geen boek voor mij. Wie weet kan jij juist enorm genieten van het verhaal, maar ik raakte eigenlijk alleen maar gefrustreerd door Lost Creek. De personages waren onbegrijpelijk en ik had meer het idee dat de hele reis van Corey nutteloos was. Dit verhaal moet je dus liggen, maar wie weet krijg jij juist veel bewondering over het verhaal van Corey.

3 reacties

  1. Wat jammer dat het boek je tegenviel. Ik vond This is were it ends heel goed, dus ik had best hoge verwachtingen voor Voor ik je loslaat.

  2. Wat jammer dat dit niet jouw boek is! Ik heb ‘m nog niet gelezen, maar daar zal ik nu ook even mee wachten. Klein detail: in het eerste stuk heb je het over ‘Kara’ en daarna over ‘Kyra’. Beetje verwarrend. 🙂

    1. Ik ben benieuwd naar jouw recensie! En thanks, gebeurt vaker dat ik per ongeluk namen niet helemaal juist typ :’)

Geef een antwoord

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.