Titel: Wie ik gisteren was
Auteur: Pamela Sharon
Genre: Contemporary, Young Adult
Uitgeverij: Moon
Bladzijdes: 320
Bindwijze: Paperback
ISBN: 9789048859450
Prijs: 19,99
Link naar de pagina op Goodreads
Yara is gediagnostiseerd met CVS, het chronische-vermoeidheidssyndroom. Ze is pas zeventien en moet haar energie doseren, en dat terwijl ze juist in de bloei van haar leven zit! Haar familie probeert haar te steunen zodat ze zichzelf en haar situatie meer kan accepteren, maar ze laat niemand toe en sluit zich meer af van de wereld. Ze speelt Evol, een game-app op haar telefoon waarin ze in een realistische wereld duikt en waarin niemand weet dat ze CVS heeft. Daar ontmoet ze Amir, waarmee ze op zoek gaat naar een oplossing voor een mysterieuze rook die Evol bedreigt. Kan Yara wel afstand doen van deze game en haar eigen wereld omarmen?
De geur van groen is wat mij betreft een prachtig debuut van Pamela Sharon, waarin je een blind meisje volgt. Hoe zonder zicht zo veel kleuren waren omschreven was zo indrukwekkend, dus na dat verhaal wilde ik alleen maar meer lezen van deze auteur. Dat kan nu ook, want Pamela’s tweede boek is nu uit! Dit keer een verhaal met een technologisch randje, aangezien de hoofdpersoon verloren raakt in een virtuele game. Zou dit verhaal net zo goed zijn als Pamela’s debuut?
Wie ik gisteren was is een verhaal met de soepele schrijfstijl die ik van Pamela Sharon gewend ben. Ik ging snel door dit boek heen, vooral omdat je erg goed in het hoofd duikt van Yara. Ze is al lange tijd snel vermoeid en na de officiële diagnose moet ze dealen met het feit dat haar vermoeidheid niet weg zal gaan. Ze heeft er weinig vrede mee, wat erg begrijpelijk. Ik heb ook een tijd gehad dat het erop leek dat ik chronische pijn had, en dat een plek geven is ontzettend lastig. De tips die Yara kreeg met het doseren van energie waren erg herkenbaar voor mij in die tijden, waardoor het verhaal erg realistisch overkwam. Ze heeft dan wel steun van anderen, maar de frustraties zitten voornamelijk bij haarzelf. Pamela Sharon laat zien dat vermoeidheid jou niet definieert, en dat je als persoon nog zo veel meer bent.
Waar ik wel iets meer moeite mee had, was de game Evol. Dit is een game op Yara’s mobiel, maar ik kon me niet heel erg vinden in het spel. Dit komt voornamelijk omdat ik geen goed beeld had van de gameplay. Dit is iets technisch en is ook lastig te verwoorden in een boek, maar op praktisch gebied snapte ik niet precies hoe Yara deze game kon spelen zoals de besturing en dergelijke. Daarbij vond ik het doel van de game erg oppervlakkig en voelde het iets meer aan als een opvulling van het boek en een manier waarop Yara omging met haar vermoeidheid. Dat was wel jammer, want op het eerste ogenblik was ik juist vooral nieuwsgierig naar de game. Achteraf zie ik in dat dit verhaal juist meer gaat over de echte wereld van Yara, en niet de virtuele wereld waar ze in speelde.
Dit boek is niet het boek wat ik meteen had verwacht, maar het contemporary gedeelte en de worstelingen van Yara waren erg herkenbaar en mooi. Zeker met die exclusieve printjes is dit boek een mooie toevoeging aan mijn Moon-collectie, en ben ik weer erg benieuwd naar een volgend verhaal van Pamela Sharon!
Beoordeling: 7/10
