Recensie: Will Grayson Will Grayson

Titel: Will Grayson Will Grayson5 Will Grayson Will Grayson John Green en David Levithan

Auteur: John Green & David Levithan

Genre: Young Adult

Uitgeverij: Penguin Books

Bladzijdes: 352

Bindwijze: Paperback

Prijs: 8,99

Cijfer: 8/10

Link naar de pagina op Goodreads

Koop dit boek via Bol.com

 

In dit verhaal volg je twee jongens, die allebei Will Grayson heten. De eerste Will Grayson waarover je leest komt voor in de oneven hoofdstukken en is geschreven door John Green. Will Grayson is hetero en heeft een vriend genaamd Tiny, die over de top homoseksueel is en een musical wil maken die is gebaseerd op zijn eigen leven. Will Grayson vind dit prima, maar hij hoeft er zelf niet zo betrokken bij te raken. De andere will grayson komt voor in de hoofdstukken met een even aantal en is geschreven door David Levithan. will grayson is homoseksueel maar is hier nog niet voor uitgekomen. Hij heeft contact met een jongen via het internet en wil hem graag ontmoeten. Uiteindelijk komen de Will Graysons elkaar tegen bij een aparte plek en wordt hun leven veranderd.

 

Na een hele tijd geen boeken meer te hebben gelezen van John Green, vond ik het wel weer tijd voor een boek van deze fantastische schrijver. Will Grayson Will Grayson is niet alleen geschreven door John Green, maar ook door David Levithan. Beide schrijvers hebben elk hun personage waarover ze schrijven. Je leest dus vanuit het perspectief van twee jongens die Will Grayson heten. Je kan deze jongens makkelijk onderscheiden, aangezien Levithan zonder hoofdletters schrijft. Dit was best prettig en stoorde me totaal niet.

 

Ik vond dit boek erg komisch. Vooral de stukken van John Green zijn erg hilarisch (het stukje over de ontmoetingsplek van de twee jongens was echt te grappig!). Hij schrijft lekker vlot en is dus ook makkelijk te volgen als je het in het Engels leest. De personages in het verhaal zijn ook erg leuk en makkelijk van elkaar te onderscheiden. Vooral Tiny brengt heel veel energie in het verhaal. De verhaallijn zelf is niet spannend te noemen, maar geeft je wel een prettig gevoel. Het is wat simpel maar dat maakt het juist zo leuk!

De stukjes van David Levithan waren jammer genoeg wat minder. will grayson is redelijk depressief en zeurt eigenlijk constant over zijn leven. Ook vond ik hem heel naïef, aangezien hij via het internet een jongen heeft gevonden (het deed me redelijk denken aan een programma op MTV…), maar de schrijfstijl van Levithan is daarentegen wel fijn. Gesprekken tussen personages werden ook geschreven als een soort chat, wat prima te lezen is. Als de beide jongens  sommige personages en elkaar leren kennen, vond ik dat ze wel heel anders overkwamen in het verhaal van Levithan. Bijvoorbeeld leert will grayson Tiny kennen, maar ik vind Tiny heel anders in de hoofdstukken van Levithan dan in die van John Green. In de hoofdstukken van Green is Tiny veel energieker en spontaner, en dat miste ik echt in de hoofdstukken van Levithan. Ik vond dat Levithan deze personages wat minder sterk naar voren bracht, en daarom verbaast het me ook dat Levithan nog een verhaal gaat schrijven over Tiny.

 

Ik kan zeker zeggen dat ik heb genoten van het boek. Het bevat humor, romantiek, fijne schrijfstijlen van beide auteurs, leuke personages en een feel-good verhaallijn. Ook in het Engels is dit boek met gemak te volgen, alleen ben ik wat minder te spreken over de hoofdstukken die Levithan heeft geschreven. Het einde vond ik ook een typisch John Green-einde, waarbij alles toch op een bijzondere manier samenkomt. Zeker een aanrader!

7 reacties

Naar het reactie formulier

  1. Oh wat grappig, ik ben deze ook aan het lezen. Heb van de week de Nederlandse versie meegenomen. Ben nog niet zo ver dus kan nog niet echt zeggen wat ik er van vind..

  2. Ik heb mijn man toch ook echt via het internet leren kennen, was nooit zo’n uitgaanstypje en daarbij ook nog eens heel verlegen. Het gaat natuurlijk niet altijd goed, ik kijk ook wel eens naar dat MTV programma. Maar goed, ik weet niet of dit boek iets voor mij is. Niet zozeer vanwege het thema maar omdat ik als ik jou review zo lees het jammer vind dat de schrijfstijlen zo uit elkaar liggen.

  3. Ja, ik ben dus zo’n iemand die struikelt over het ontbreken van hoofdletters. Ik ben ooit begonnen in dit boek, maar die hoofdstukken zonder hoofdletters lazen zó vervelend. Ik kwam er maar niet lekker in. Ik heb het boek wel in mijn kast staan. Ooit op een goede dag ga ik het weer proberen.

  4. Het niet gebruiken van hoofdletters klinkt als iets waar ik zelf enorm over zou struikelen :p Ik weet niet zo goed of ik nog een John Green boek moet lezen. The fault in our stars vond ik heel mooi, maar Looking for Alaska vond ik weer helemaal niks…

    • Frederique op mei 8, 2015 om 4:52 pm
    • Reageer

    Haha zo dom van me. ik besloot om even op internet te kijken voor reviews over dit boek. ik ben al bij blz 93 maar dus niet door gehad dat het over 2 verschillende personages gaat. verwarrend

    1. Haha, gelukkig snap je het nu wel 🙂

  5. Levithan gaat nog een verhaal schrijven over Tiny?? echt? Oke…
    Ik vond het personage van Levithan in het begin interessanter dan die van John omdat het anders was, met hoe het is geschreven en juist omdat dat personage depressief is en echt zo ontzettend negatief is.
    De manier waarop de verhalen samen liepen was opzich wel leuk, maar het was net iets te onrealistisch voor mij en het is inderdaad wat jij zegt, Tiny was anders in de hoofdstukken van de twee schrijvers.

Geef een antwoord

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.