Serierecensie: Julie and the Phantoms – Seizoen 1

Julie and the Phantoms is een serie die ik voorbij zag komen in het serieoverzicht van september op Netflix. Ik had eerst het idee dat dit een film zou zijn, maar niets is minder waar. Deze serie is een remake op een serie van meer dan tien jaar geleden, waarbij we een meisje met muziektalent volgen die de geesten van overleden boybandleden kan zien. Het zou van de makers zijn van High School Musical en The Descendants, en dat op Netflix! Zou deze muzikale serie wat zijn?

Bron: IMDb

Julie hield heel erg van het maken van muziek, maar na de dood van haar moeder durft ze niet meer achter de piano te zitten. Wanneer ze van haar vader de studie van haar moeder moet opruimen, ontdekt ze een doos met een cd van een oude boyband uit 1995. Ze zet de cd op en opeens verschijnen drie bandleden in de studio, ze zijn geesten die gezien kunnen worden door Julie! Ze vindt haar liefde voor muziek weer terug en ontdekt dat anderen de jongens kunnen zien als ze met hen muziek speelt, waardoor ze erg populair wordt. Maar kan ze deze geesten geheim houden, en hoe kunnen de jongens de overstap maken naar het hiernamaals?

Ik heb het idee dat de makers eerst het idee van de show voorlegden bij Disney, maar geen groen licht kregen omdat een queer-personage die open is over zijn geaardheid in de serie zit. Goed, dan maar door met de productie bij Netflix! Ik vind het dan ook niet lijken op de meest typische Netflix Originals, aangezien de invloeden van muzikale Disneyfilms duidelijk te merken zijn. Elke aflevering heeft weer een catchy popsong, de personages zijn wat eentonig en er wordt niet enorm gelet op alle details (zo zijn de geesten van de boyband 25 jaar geleden overleden en worden ze in 2020 weer wakker, maar zijn ze niet stomverbaasd als ze een iPhone zien), maar de happy-go-lucky sfeer die je eerst gewend bent van Disney zie je hier zeker terug. Het grote gevaar van de show is ook ietwat lachwekkend, maar weet de show wel meer spanning te geven.

Bron: Girlz.nl

Tijdens de eerste afleveringen heb ik soms tenenkrommend gekeken, maar dat komt omdat de overdreven acteerwerk van personages in films zoals Descendants voor mij niet werken, maar dit gevoel trok langzamerhand weg naarmate het seizoen vorderde. Zo kon je de boyband in het begin indelen in mooiboy, grappige jongen en het emotionele homoseksuele bandlid, maar gaandeweg de serie beginnen ze meer vorm te krijgen. Ook Julie is op het begin heel overdreven, maar zij wordt ook rustiger. Het lijkt alsof de acteurs in het begin even moesten inkomen, maar uiteindelijk er lekker in zitten. De serie kijkt in ieder geval lekker weg, want binnen een avondje heb je deze serie gezien. Daarbij is een potentieel koppel leuker dan alle andere mogelijke koppels die je in de serie hebt, wat erg prettig is om te zien.

Deze kinderlijke serie zit in ieder geval vol leuke liedjes waar je Disney-liefhebber absoluut van kan genieten. Het verhaal is lichtelijk spannend, maar zit vooral vol met high school drama en uitgesproken personages. Het einde geeft in ieder geval wat lijntjes voor een volgende seizoen, wat van mij er zeker mag komen! Het is een lekkere wegkijkserie met de vrolijkheid van Disney, maar met de aandacht voor diversiteit van Netflix, wat uiteindelijk een goede combinatie is.

Geef een antwoord

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.