Serierecensie: The Witcher Seizoen 1

Aan het eind van december kwam The Witcher uit op Netflix, een serie die het gat dat Game of Thrones had achtergelaten zou kunnen opvullen. Deze serie is gebaseerd op een zevendelige boekenserie, die ook de inspiratie was voor games en graphic novels. Ik had zelf nog weinig meegekregen van deze fandom, maar ik was wel benieuwd hoe deze serie zou zijn. Tijdens nieuwjaar keek ik het eerste seizoen uit, maar was het de serie waar ik naar verlangde?

Geralt van Rivia is een Witcher, een mutant die door middel van drankjes sterke krachten bezit en vele monsters uitschakelt. Hij is een monsterjager die door vele koninkrijken reist, terwijl hij merkt dat de mensheid zelf soms nog meer verdorven kan zijn dan de monsters die hij verslaat. Het lot heeft alleen een plan voor hem, aangezien hij te maken krijgt met een tovenares en een prinses die vlucht na de val van haar koninkrijk.

The Witcher is een fantasyserie waar je u tegen zegt. Ik had meteen genoten van de eerste aflevering, aangezien deze erg ruig is. Spannende en spectaculaire gevechten vol bloederige taferelen waarbij de gevechtstechnieken zeer indrukwekkend zijn (net zoals het camerawerk), veel groteske veldslagen die er ondanks de chaos nog overzichtelijk uit kunnen zien en meteen oplopende spanning. De hele serie zit vol fantasywezens en magie, met daarbij vele mooie landschappen en een middeleeuwse setting.

Het verhaal weet een goede afwisseling te maken tussen sterke dialogen, heftige confrontaties, worldbuilding en karakterontwikkeling. Je volgt drie verschillende personages: Geralt, Ciri en Yennefer. Veel kijkers vonden dit wat onduidelijk, ik kwam zelf rond de vierde aflevering erachter dat de drie personages allemaal in een andere tijd zitten. Zo begint het verhaal eigenlijk met Yennefer, begint Geralts verhaallijn een paar decennia erna en is Ciri’s verhaal ongeveer vijftien jaar na de tijdlijn van Geralt. Houd deze volgorde in gedachte en dan is de serie met gemak te volgen. Sommige afleveringen hadden net niet de sfeer waardoor het episch werd (waardoor ik merkte dat The Witcher iets te hard probeerde te concurreren met Game of Thrones) en werd het lot iets te veel benadrukt, maar over het algemeen is elke aflevering een verademing om te zien.

De acteurs speelden op hun opperbest. Henry Cavill is een ideale Geralt met zijn imposante houding en zijn donkere stem, hij komt meteen over als iemand die niet volledig menselijk is. Geralt twijfelt aan zijn menselijkheid, aangezien hij als Witcher weinig gevoel heeft. Ondanks dat kan je je goed in hem meeleven en zie je dat hij ondanks zijn mutatie om anderen kan geven. Ciri is een prinses met een bijzondere en mysterieuze kracht en je merkt meteen dat zij een grote speler kan zijn in deze wereld. Ze is voornamelijk bang, wat heel begrijpelijk is voor een prinses die vlucht voor de vijand. Ze weet gelukkig wel haar mannetje te staan en ik ben zeer benieuwd hoe zij gaat opgroeien tot ijzersterke vrouw. Yennefer heeft een bijzonder verleden, maar op sommige momenten vond ik haar nogal vlakjes. Het is te begrijpen dat ze zichzelf heeft verhard, maar ze was vaak erg koeltjes en afstandelijk, waardoor ze niet mijn favoriete personage werd. Ook wil ik de bard Jaskier benoemen, die de serie veel humor brengt. Hij heeft een grote mond en is een entertainer, maar ook een hilarische bange sukkel, heerlijk!

Netflix heeft erg veel moeite en geld gestopt in deze serie, naar mijn idee is dit erg oprecht en mag het resultaat er wezen. Ik ben benieuwd wat het tweede seizoen zal brengen, want nu is de wereld mooi afgebeeld en kan het tweede seizoen nog veel meer bieden. The Witcher seizoen 1 krijgt van mij een 9 en is zeker een legendarische opvolger van Game of Thrones, ik kan niet wachten op meer! Mocht je niet genoeg krijgen van The Witcher, kan je ook altijd de games oppakken en heeft Luitingh-Sijthoff de boeken uitgegeven, dus daar kan je ook even mee vooruit!