Binnenkort kan je naar het theater, want dan kan je naar ‘Let’s Play’! Dit is een theaterstuk van Booi Kluiving die in het teken staat van gamen. Ik kijk zeker uit naar deze voorstelling, dus als voorbereiding heb ik Booi kunnen spreken en kon ik hem alles vragen over Let’s Play!
Booi Kluiving is een theatermaker en heeft op de toneelschool in Arnhem gezeten. Twee jaar geleden is hij afgestudeerd en heeft de voorstelling KEK gemaakt, waarin Booi zich verdiepte in de rechtse internetcultuur onder de naam Anon. De afgelopen maanden heeft hij gewerkt aan zijn nieuwe theatervoorstelling, die in het teken staat van gamen en de letsplayer.
Hoe ben je op het idee gekomen van de voorstelling ‘Let’s Play’?
Door mijn vorige theatervoorstelling wilde ik me meer verdiepen in de digitale cultuur. Letsplayers vond ik zelf een erg interessant fenomeen en aangezien ik zelf ook af en toe game, wilde ik hier een voorstelling van maken. Games hebben namelijk een link met theater, omdat je net zoals in theater in een game een avatar bent, je speelt als het ware een rol in een game. Via deze voorstelling wilde ik laten zien dat games en theater juist erg gerelateerd aan elkaar zijn.
Hoe is gamen voor jou, hoe was het onderzoek naar gamen?
In het theaterstuk wordt de vraag gesteld of gamen wel nut heeft, waar ik veel onderzoek naar heb gedaan. Zo las ik een boek van Johan Huizinga die vertelde dat de mens ook wel een homo ludens kan worden genoemd, oftewel de spelende mens. Hij definieerde spel en zei dat spelletjes spelen een manier is om buiten het leven te treden. Een spel spelen heeft geen nut en verdrijft je tijd, maar daarom is het juist zo leuk.
Daarnaast dook ik zelfs in de Griekse mythologie! Sisyphus is een figuur uit de Griekse mythologie die de taak krijgt om een steen bovenop een berg te brengen. Telkens wanneer het hem bijna lukt, gaat de steen weer naar beneden en moet hij weer opnieuw beginnen. Dit deed me heel erg denken aan Getting over it, een spel waarin een man met een bijl hogerop moet komen. Ik las verhalen dat mensen Sisyphus juist een gelukkig mens vinden, ondanks dat hij de steen nooit bovenop de berg kan krijgen. Hij is namelijk gelukkig omdat hij telkens een doel heeft en deze constant probeert te bereiken. Misschien heeft gamen dan toch meer nut dan je in eerste instantie denkt.
Hoe ben je zelf als gamer, wat speel je zoal?
Ik had vroeger een Gamecube en een Playstation, waar ik veel op had gespeeld. Qua games speel ik nu vaak Rainbow Six Siege, Counterstrike en Rust. Als voorbereiding en onderzoek naar letsplayers had ik zelfs een YouTube-kanaal aangemaakt (zie deze hier!) waarin ik ging ervaren hoe een letsplayer is. Het maken van filmpjes is veel meer werk dan je in eerste instantie denkt, ik kan me niet voorstellen hoe YouTubers constant allemaal video’s online gooien! Het zou kunnen dat je nog wat fragmenten van m’n video’s gaat zien in de voorstelling.
Hoe is gamen verandert in de afgelopen jaren, en hoe denk je dat de toekomst wordt voor games?
Ik vind dat games de afgelopen jaren steeds meer kwaliteit hebben, want alles ziet er veel realistischer uit. Games zijn ook wat duurder geworden en spellen in de trant van Battle Royale zijn de laatste jaren echt ontploft. Virtuele werelden worden veel mooier en het gaat steeds meer een VR-kant op, terwijl die stap waarschijnlijk nog te groot is. Gamers willen liever gewoon met gemak een spel spelen, en met een heel groot apparaat waarbij je moet bewegen ga je waarschijnlijk minder snel een game oppakken. Ik denk ook erg hoe de jongere generatie reageert op games, want zij zullen in de toekomst de vorm van games leiden.
Voor wie is de voorstelling bedoeld?
Mijn voorstelling is voornamelijk bedoeld voor de jongere generatie, aangezien zij minder snel geïnteresseerd zijn in theater. Deze kunstgrond vereist meer concentratie, duurt ook langer en is duurder. De theaterwereld omarmt nog niet de digitale cultuur, die twee zijn nog erg gescheiden. Ik vind dat het mijn verantwoordelijkheid als theatermaker is om onderwerpen te gebruiken die jongeren aanspreken. Ook wil ik graag publiek aanspreken die vaker naar theatervoorstellingen gaan, zodat zij kennis maken met de gamewereld. Ik hoop dat zelfs een leek die totaal niet aan het gamen is wat van zichzelf herkent. Ik vind de balans vinden tussen uitleg geven of niet lastig. De oudere generatie heeft wel iets meer context nodig voor games, terwijl jongeren dit juist allemaal snappen en die uitleg hoeven te horen.
En hoe zijn je toekomstplannen op het theatergebied, zijn er andere aspecten van de digitale wereld waar je je meer in wil verdiepen?
Volgend jaar wil ik een theatervoorstelling maken over internetmemes, genaamd de Memers. Deze zal zijn in een soort laboratoriumsetting waarin we het ontstaan, verloop en ondergang van een meme deconstrueren en op de theatervloer zetten. We bouwen dus een meme op, maar ook weer af. Memes zijn manier van expressie, wat theater en kunst ook is, dus daar valt zeker een link in te vinden.
Bedankt Booi voor de tijd en het interessante interview, ik kan niet wachten om de voorstelling te zien! Ben jij nou ook benieuwd naar deze voorstelling? Klik vooral hier voor meer informatie en de kaartverkoop. Begin februari speelt de voorstelling in Arnhem, maar daarna kan je de voorstelling ook bewonderen in verschillende theaters in Nederland.