Als je me een paar jaar geleden zou vragen of ik ooit een boek zou willen schrijven, zou ik nee zeggen. Ik had in een ver verleden wel wat geschreven, maar ik had zelf geen verhaal in gedachte en ik ben te perfectionistisch ingesteld dat ik überhaupt iets zou afronden. Een jaar geleden was dit alleen veranderd. Ik had een duidelijk verhaal in gedachte dat op papier MOEST. Ik ben er nog steeds mee bezig, maar ik vertel je graag over het verhaal waarvan ik hoop dat het vele kinderen zou kunnen helpen.
Eerst wat achtergrond over mezelf. Ik had vroeger een fobie om te eten, waardoor ik tot mijn zesde sondevoeding had en naast vla niks at. Vanaf van mijn vijfde kreeg ik eetlessen en leerde ik stapje voor stapje eten. Hier kan je het hele verhaal lezen. Ik vertel graag over mijn ervaringen aan mensen en de vereniging van ouders met kinderen met eetstoornissen kwam vorig jaar bij elkaar. We hadden een uitje in de dierentuin en ik sprak toen met veel ouders die kinderen hadden die aan de sondevoeding zaten of dit niet meer hadden. Wat me opviel aan deze dag was dat de vereniging graag veel aandacht in de media wil voor eetstoornissen zoals angst om te eten bij kinderen, maar dat dit erg lastig is. Toen ontstond het idee om een boek te schrijven over een jongetje die niet durft te eten en sondevoeding heeft, maar door eetlessen zijn angst weet te overwinnen. Wie kan er het beste over schrijven, dan iemand die dit zelf als kind had meegemaakt?
Ik wilde graag een boek schrijven voor kinderen met een eetfobie, maar ook voor hun ouders. Ik wil dat kinderen met een eetfobie zich begrepen voelen en dat ze ook de hoop krijgen dat ze meer kunnen dan ze denken. Als klein jochie van vijf vond ik eten maar al te eng, maar bij elke eetles schoof ik mijn angst op zij en zou elke Griffoendor jaloers zijn op mijn dapperheid. Toen ik mijn eetdiploma kreeg en dus zonder sondevoeding kon leven, werd ik gekroond tot eetkoning. Ik wilde zoiets ook voor mijn hoofdpersonage, maar dan in een andere vorm. Langzaam vormde het verhaal in mijn hoofd van Stan, een vrolijke jongen met een angst voor eten die een groot fan is van een superheldenserie. Een nieuw klasgenootje pest Stan om zijn sonde en hij krijgt te horen dat hij eetlessen krijgt, wat maar al te beangstigend is. Hoe kan hij zijn grootste angst overwinnen, zou Stan kunnen groeien tot een superheld? Hierbij de synopsis die ik heb gemaakt voor mijn verhaal:
Stan is een vrolijke kleuter, alleen is hij toch anders dan de rest van zijn klasgenootjes. Stan heeft namelijk sondevoeding en durft niet te eten. Zijn voedselweigering en sonde in zijn neus was nooit een probleem, totdat Levi, het nieuwe klasgenootje, Stan pest om zijn sonde. Gelukkig krijgt hij steun van zijn beste vriend Boris en vriendin Nina, net zoals zijn familie. Daarbij is Stan helemaal weg van Super Cas, een televisieserie over een superheld die werkt in de dierentuin en dieren beschermt. Stan wil maar al te graag Super Cas ontmoeten en zelf ook een superheld worden. Wanneer Stans ouders hem vertellen dat hij op eetles gaat en beetje bij beetje leert te eten, besluit hij samen met zijn moeder brieven te schrijven naar Super Cas, in de hoop dat zijn superheld hem kan helpen. Stan vindt het maar al te eng om te eten, maar hij wil zichzelf bewijzen als superheld en gaat aan de slag bij eetjuf Monica. Kan Stan zijn angst voor voedsel overwinnen en net als zijn idool een superheld worden?
‘Stan de eetsuperheld’ is een verhaal dat lichtelijk is gebaseerd op mijn eigen jeugd, aangezien ik vroeger net zoals Stan sondevoeding kreeg en niet durfde te eten. Dit verhaal laat zien dat zelfs de meest bange en kleine kinderen veel meer moed bezitten dan ze zelf denken en dat ze wellicht helemaal geen masker of cape nodig hebben om een superheld te worden. Dit verhaal laat zien hoe het is om een fobie voor eten te hebben en laat daarnaast de impact zien in het gezin, maar ook hoe leeftijdsgenoten erop reageren. Ik hoop dat veel kinderen met een eetangst eindelijk het boek lezen waar ze naar verlangden. Elk jaar zijn er namelijk honderden gezinnen die hiermee te maken hebben, dus ik zou graag kinderen en hun ouders een hart onder de riem steken en mensen hierover informeren omdat dit probleem meer aandacht hoort te krijgen.
Ik heb al wat proeflezers gehad die mijn eerste drie hoofdstukken laten, die erg positief waren en mij zeker hielpen met het schrijven. Daarnaast had ik al een uitgeverij benaderd en de eerste drie hoofdstukken opgestuurd. Ik kreeg een mail met de boodschap dat het verhaal helaas niet in hun fonds paste, maar wel dat ze het een erg mooi verhaal vonden met een leuke schrijfstijl, dus ik ga zeker mijn best doen om andere uitgeverijen te benaderen waar het verhaal wel bij zou passen.
Maar hoe ver ben ik? Ik heb al een groot gedeelte geschreven, dus na een paar hoofdstukken heb ik de eerste versie af. Deze zal ik eerst nog helemaal lezen en waarschijnlijk zal ik een groot deel herschrijven, stukken schrappen of uitbreiden, en dan stuur ik naar een paar proeflezers het verhaal op. Als ik eenmaal antwoord van hen krijg en de feedback heb verwerkt, wil ik mijn verhaal naar uitgeverijen opsturen, in de hoop dat er eentje is die Stans verhaal wil uitgeven voor vele jonge (en oude) lezers. Er is nog een hoop te doen, maar ik ben erg gemotiveerd om dit verhaal af te ronden.
In 2020 is het mijn doel om dit verhaal af te maken en het verhaal kenbaar te maken bij uitgeverijen. Het is een droom om jonge kinderen te inspireren en ze de hoop te geven dat ze hun eigen angsten de baas kunnen zijn. Het is mijn eerbetoon aan alle kleine superhelden die de moed bezitten waar vele mensen naar kunnen opkijken. Wie weet dat ik gaandeweg het verhaal nog schrijfupdates zal plaatsen, zodat ik een extra stok achter de deur heb om dit verhaal af te maken.
Ben jij zelf bezig met schrijven, of zou je graag proeflezer willen zijn? Laat het me weten!
10 reacties
Naar het reactie formulier
Wat onwijs goed! Ik denk dat heel veel kinderen en gezinnen hier echt iets aan zouden kunnen hebben en het is inderdaad iets waar je niet vaak over hoort. Vanuit jouw ervaring kun je hier waarschijnlijk echt een heel goed verhaal over vertellen en ik ben ervan overtuigd dat er genoeg uitgevers zijn (van jeugdboeken) die erin geïnteresseerd zouden zijn. Ik ga in ieder geval voor je duimen, heel veel succes! 🙂
Auteur
Dank je wel Vivian! 🙂
Super goed bezit Joost!
Is het anders geen optie om het via de stichting uit te laten geven? Misschien kunnen zij het dan direct aanbieden aan de doelgroep en dat zou natuurlijk perfect zijn!
Auteur
Thanks Emmy! Ik wil de stichting sowieso wel benaderen, maar ik ben er vrij zeker van dat ze niet de financiële middelen hebben om het uit te geven. Ik hoop wel op een mooie samenwerking met de stichting mocht een uitgeverij interesse hebben! 🙂
Wat leuk! Ik denk dat veel kinderen iets aan je verhaal zullen hebben. Veel succes met het verhaal!
Auteur
Dank je wel Celine! 🙂
Geweldig Joost!! Ik kijk er naar uit om het te lezen!
Auteur
Yeaahhh goed om te horen Mirjam, thanks! 🙂
Super trots op jou! Weet zeker dat dit boek er gaat komen en dat het betekenis zal hebben voor kinderen en hun ouders.
Auteur
Dank je wel, zou dit nooit kunnen doen zonder twee geweldige ouders 🙂